ΑΝΑΜΝΗΣΗ 1925-ΑΠΟΚΡΙΕΣ, ΝΕΑΤΡΙΓΛΙ Α
…..To 1925, μια μέρα στα καρναβάλι α ο εξάδελφός μου Διογένης Δημητρακό ς έφερε στο σπίτι μερικούς φίλους και με ό,τι ρούχα είχε η θεία μου και η μάνα μου μασκαρευθ ήκαμε, αυτός γιατρός και άλλοι νοσοκόμοι, βοηθοί και ένας χωρικός με το γιό του. Ο χωρικός επάνω στο γαϊδούρι που το τραβούσε ο γιος του, ο γιατρός και όλη η κομπανία ξεκινήσαμ ε από την άκρη του χωριού και φθάσαμε στην πλατεία.
Το Διογενό διαλαλούσ ε:
«Είμαι γιατρός περίφημος,
μέσα από το Βούρλο
εχθές, προχθές εγιάτρεψα
τον πετεινό στο φούρνο».
Όταν φθάσαμε στη μέση του χωριού λέει ο χωρικός:
«Κυρ- γιατρέ ο γάιδαρός μου δεν μπορεί».
Ο γιατρός εξετάζει το ζώο στ΄αυτιά, στο στόμα και λέει στο νοσοκόμο να του κάνει ένεση. Αυτός με το λαδερό της μηχανής της μάνας του κάνει ένεση και λέει:
«Ο γάιδαρός σου χωρικέ
δεν έχει θεραπεία,
αν δεν του κόψεις
την ουρά και τα μεγάλα αυτιά.
Βαλ’ του εβδέλες δώδεκα
και κάπα έως κάτου,
ο γάιδαρός σου χωρικέ,
να ιδεί την υγειά του!»
Ο γιος όμως του χωρικού τραβάει το ζώο και λέει:
«Άιντε πατέρα να φύγουμε,
να πάμε στο χωριό μας,
γιατί οι γιατροί βαλθήκανε
να φαν’ το γάιδαρό μας!»…
ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΚΑΓΙΟΠΟΥΛ ΟΣ, Επιστολή συμπατριώ του από την Αμερική,
«Τριγλιανά Νέα», 10/4/1984, αρ.φύλλου 46.
Σημείωση: Τα εξαδέλφια, οι αείμνηστο ι Διογένης Δημητρακό ς και Δημητρός Καγιόπουλ ος ήταν ανίψια του παππού μου Αρχιμήδη Δημητρίου Δημητρακο ύ και πρώτα εξαδέλφια του πατέρα μου.
Στάθης Χρήστου Δημητρακό ς.