Απανταχού Τριγλιανοί Απόγονοι

    ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ - ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ

Κ7

Τρίτη 17.00-18.00 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
Τετάρτη 17.00-18.00 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
Παρασκευή 18.00-19.00 Γήπεδο Νταού

ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΩΝ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΡΙΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κ9

Δευτέρα 17.00-18.00 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
Πέμπτη 18.00-19.00 Γήπεδο Νταού
Παρασκευή 17.00-18.00 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΩΝ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κ11

Τρίτη 17.00-18.00 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
Πέμπτη 19.00-20.00 Γήπεδο Νταού
Παρασκευή 19.00-20.00 Γήπεδο Νταού
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΩΝ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΡΙΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κ13

Τρίτη 19.30-21.00 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
Τετάρτη 19.30-21.00 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
Παρασκευή 18.30-20.00 Γήπεδο Νταού
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΩΝ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΡΙΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κ17

Δευτέρα 21.00-22.30 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
Τρίτη 19.30-21.00 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
Τετάρτη 21.00-22.30 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας
Πέμπτη 21.00-22.30 Δημοτικό Γήπεδο Ραφήνας

ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΩΝ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Κατά την έρευνα των ψηφιοποιημένων φύλλων της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ» της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, δεν εντόπισα ανταπόκριση από την Τρίγλια ή τις γύρω περιοχές στους τόμους του Β' εξαμήνου 1884 και του Α' εξαμήνου 1885, αλλά  στον τόμο του Β' εξαμήνου 1885 εντόπισα στο φύλλο 4877 της Τρίτης 13/25.8.1885 (3η στήλη. ενότητα ΕΠΑΡΧΙΑΚΑ) την από 4.8.1885 ανταπόκριση από Τρίγλια σχετικά με τις ετήσιες εξετάσεις της μαθητιώσας νεολαίας, με την παρουσία του μητροπολίτη Προύσας.

Είναι χαρακτηριστικό το αναλυτικό άρθρο του ανταποκριτή και συγκεκριμένα ότι την Κυριακή 28 Ιουλίου άρχισαν οι εξετάσεις, ειδικότερα, 1) την Κυριακή και τη Δευτέρα του δημοτικού σχολείου και πριν από την έναρξη εψάλη ύμνος προς το Σουλτάνο και προς την οικογένεια του θανόντος την 27 Μαρτίου 1884 ιδρυτή και χορηγό του παρθεναγωγείου Γεωργίου Ζαρίφη και 2) την Τρίτη 30 Ιουλίου του παρθεναγωγείου και του νηπιαγωγείου. Περιγράφονται λεπτομερώς τα μαθήματα των εξετάσεων που διήρκεσαν τρεις (3) μέρες λόγω του μεγάλου αριθμού των μαθητριών. Επίσης ότι, η κοινότης αναγκάστηκε να συστήσει και νέο νηπιαγωγείο λόγω του μεγάλου αριθμού νηπίων, επειδή δεν επαρκούσε ο χώρος στο παρθεναγωγείο. Όπως γνωρίζουμε από άλλες πηγές (από 10.1.1885 επιστολή της Εφοροδημογεροντίας σχετικά με το παρθεναγωγείο και το νηπιαγωγείο), για το νέο νηπιαγωγείο αγοράστηκε οικόπεδο στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Άνω (βλέπε άρθρο μου «Τα Παλαιά Σχολεία της Τρίγλιας» https://www.triglianoi.gr/index.php?topic=1832.0 ).

Και το άρθρο καταλήγει με τις ευχαριστίες του μητροπολίτη προς το διδακτικό προσωπικό και τις συμβουλές του προς τη νεολαία για τον ιδρυτή και χορηγό του παρθεναγωγείου Γεώργιο Ζαρίφη.


Το κείμενο παρατίθεται αυτούσιο στην καθαρεύουσα και με την ορθογραφία της εποχής εκείνης.







Εν Τριγλία τη 4 Αυγούστου.

«Τη παρελθούση Κυριακή 28 Ιουλίου ήρξαντο αι εξετάσεις των ενταύθα σχολείων ελθούσης επί τούτω ενταύθα της Α. Σεβασμιότητος του αγίου Προύσης ευρισκομένης εις το τέλος της ανά την επαρχίαν περιοδείας αυτής. Και τη μεν Κυριακή και τη επομένη Δευτέρα εγένοντο αι του δημοτικού σχολείου, διευθυνομένου υπό του καλλίστου και κατά πάντα αξίου νέου κ. Γεωργίου Κυριακίδου λαμπρά παρασχόντος δείγματα της επιμελείας και αξίας αυτού. Τη δε τρίτη αι του παρθεναγωγείου και νηπιαγωγείου αναμίξ.

Άμα τη ενάρξει των εξετάσεων εψάλη ύμνος προς τον Σουλτάνον και προς την οικογένειαν του αοιδίμου ευεργέτου του έθνους και του παρθεναγωγείου ημών Γεωργίου Ζαρίφη. Μετά την εκφώνησιν καταλλήλου υπό της ελλογίμου διευθυντρίας κυρίας Καλλιόπης Λουμίδου λόγου ήρξαντο αι εξετάσεις του παρθεναγωγείου από των ιερών και των ελληνικών (εκ του λόγου του Λυσίου κατ' Ερατοσθένους) εξακολουθήσασαι  επί τριήμερον ως εκ της πληθύος των μαθητριών, ένεκα της οποίας ηναγκάσθη εσχάτως η κοινότης να συστήση και νέον παράρτημα νηπιαγωγείου χάριν των νηπίων των απομεμακρυσμένων συνοικιών, ως μη επαρκούντος του χώρου παρθεναγωγείου. Αι εξετάσεις του τε παρθεναγωγείου και νηπιαγωγείου διευθυνομένου  υπό της καλλίστης νηπιαγωγού κυρίας Αικατερίνης Παπαδάκη, υπήρξαν κάλλισται και αντεπεκρίθησαν πληρέστατα εις τας πολλάς και μεγάλας ελπίδας, ας ο τόπος διατρέφει περί του παρθεναγωγείου ημών.

Εν τέλει δε των εξετάσεων η Α. Σ., αφ' ού εξέφρατε την ευαρέσκειαν αυτού εις άπαν το διδάξαν προσωπικόν εν αμφοτέραις ταις σχολαίς συνέστησε δια καταλλήλων νουθεσιών εις τας μαθητρίας του παρθεναγωγείου να διατηρώσιν ακοίμητον εν ταις καρδίαις αυτών το αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς τε την μνήμην του αοιδίμου Γεωργίου Ζαρίφη ως και  προς την αξιοσέβαστον σύζυγον αυτού κυρίαν Ελένην, και τον άξιον αυτών γόνον Λεωνίδαν Ζαρίφην».

                            ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ

                        ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

                ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025 ,ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 9 Μ.Μ

                   ΠΑΝΙΚΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΡΕΝΕ ΑΓΕΡΗ
                          (ΡΕ,ΝΑΙ) Ε,ΝΑΙ (ΡΕ,ΡΕΝΕ)

                  Συμμετοχή  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΙΠΗΣ

                ΠΑΛΙΟ ΓΗΠΕΔΟ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ(ΑΝΑΛΗΨΗ)
                         
                          ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

                            ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ

                         ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

                 ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025 ,ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 9 Μ.Μ
                      ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ   ΡΕΝΕ ΑΓΕΡΗ

                   Συμμετοχη  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΙΠΗΣ
 
                 ΠΑΛΙΟ ΓΗΠΕΔΟ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗΣΡΑΦΗΝΑΣ(ΑΝΑΛΗΨΗ)
                          ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Προσθέτω και 2η φωτογραφία του ταφικού μνημείου στο νεκροταφείο του Sisli της Κωνσταντινούπολης που ευγενικά προσέφερε την Τρίτη 8/7/2025 ο αγαπητός Βασίλης Σακελλαρίδης, με την περιγραφή του μνημείου, τα στοιχεία του οίκου Ζαρίφη και τα στοιχεία του δημιουργού του μνημείου, όπως αυτά καταγράφηκαν στα ΤΑΦΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ του καθηγητή Γεωργίου Κ. Παπάζογλου.






ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Πολυτελές ταφικό μνημείο. Ο νεκρός ημιξαπλωμένος σε ταφικό ανάκλιντρο είναι ντυμένος επίσημα και κρατά στο χέρι του βιβλίο. Στην είσοδο του μνημείου υπάρχει γυνακεία μορφή η οποία οδηγεί παιδίσκη προς το ανάκλιντρο. Τέσσερις τετράγωνοι κίονες με ιωνικά κιονόκρανα κρατούν το επιστύλιο επί του οποίου εδράζεται η στέγη. Στην κορυφή υπάρχει Σταυρός. Επάνω από τα κιονόκρανα υπάρχουν παραστάσεις κριών και ανάγλυφες παραστάσεις παγωνιών.
Το μνημείο υμνεί την ανθρώπινη επιτυχία. Το βιβλίο στο χέρι συμβολίζει την προσφορά του στην Ελληνική παιδεία, το παγώνι τη δύναμη αλλά και την αθανασία και ανάσταση, η γυναίκα και το παιδί, την αρετή της ελεημοσύνης. MARBERIE TOULOUSAINE TOULOUSE FRANCE 1889.

ΟΙΚΟΣ
Ο Γερώργιος Ζαρίφης ήταν ζάπλουτος τραπεζίτης και ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες του Ελληνισμού. Γεννήθηκε στην Πόλη το 1807. Το 1824 έφυγε με την οικογένειά του στην Οδησσό. Εκεί φοίτησε στο λύκειο Richelieu. Μετά από περίπου 10 χρόνια επιστρέφει στην Πόλη. Παντρεύεται το 1839 την Ελένη Ζαφειροπούλου, κόρη γνωστού μεγαλεμπόρου. Έκτοτε η άνοδός του υπήρξε ραγδαία. Θα ιδρύσει δικό του τραπεζικό οίκο. Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα δεν θα υπάρξει οικονομική εργασία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που ο οίκος να μην έχει κεφαλαιουχική συμμετοχή.

Την ίδια εποχή αναλαμαβάνει και το μονοπώλιο καπνού. Πρποσέφερε τεράστια ποσά για την ανέγερση της Μεγάλης του Γένους Σχολής, ανήγειρε τα Ζαρίφεια Εκπαιδευτήρια αλλά και άλλα σχολεία. Προσέφερε όχι μόνο  σε Ρωμιούς αλλά και σε αναξιοπαθούντες, πτωχούς Αρμένιους, Τούρκους και Εβραίους. Θεωρήθηκε ο πατέρας των πτωχών. Ο Γάλλος πρόξενος Gustave Laffon τελειώνει το ποίημά του που είναι αφιερωμένο στην μνήμη του Ζαρίφη ως εξής: "Συ ζης, πλην, φευ, απέθανε η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ".

ΓΛΥΠΤΗΣ
Ο περίφημος Γάλλος Antonine Mercie ο οποίος γεννήθηκε στην Toulouse το 1845. Έργα του Mercie κοσμούν σήμερα το μουσείο του Λούβρου. Από τα πιο γνωστά του έργα είναι ο Δαυίδ, από χαλκό, που βρίσκεται στο μουσείο d' Orsay. Για το μνημείο του Ζαρίφη χρησιμοποίησε μάρμαρο Καρράρας και χρειάστηλε 4 χρόνια για να το τελειώσει το 1885. Το 1881 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Σαν καθηγητής στο Ecole des Beaux-Arts, γνώρισε και έγιναν φίλοι με τον Λάζαρο Ζώκο.

Έστω και καθυστερημένα, απαντώ ότι το μέλος Ηρακλής Ψάλτης αναφέρεται στην εκκλησία Παντοβασίλισσα της Ραφήνας και στους ψάλτες της.

      ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΠΑΛΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ κ. Α.ΝΤΕΡΤΙΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ κ. Κ.ΔΑΓΓΟΥΛΗΣ


1.Ανακοινώθηκε από το Δ.Σ η πρόσληψη του κ. Ανδρέα Ντερτινή ως προπονητή της ΤΡΙΓΛΙΑΣ ΡΑΦΗΝΑΣ.
 Ο κ. Ντερτινής ήταν για 11 χρόνια ως προπονητής Ακαδημιών και τεχνικός διευθυντής Υποδομών της ΤΡΙΓΛΙΑΣ ΡΑΦΗΝΑΣ με δύο κατακτήσεις πρωταθλημάτων Νέων ΕΠΣΑΝΑ, όπως και δύο φορές ως υπηρεσιακός προπονητής στην ανδρική ομάδα. Παράλληλα έχει πλούσια παρουσία ως ποδοσφαιριστής στην Α' και Β' Εθνική, καθώς και ως προπονητής, με τελευταία πέρυσι την Θύελλα Διασταύρωσης Ραφήνας.

 2.Ανακοινώθηκε από το Δ.Σ η πρόσληψη του κ. Κυριάκου Δαγγούλη ως γυμναστή της Τρίγλιας Ραφήνας.
   Ο Κυριάκος είναι παλιός γνώριμος, καθώς πρόσφερε τις υπηρεσίες του με μεγάλη επιτυχία επί μία τριετία στον Σύλλογο, είναι πολύ αγαπητός στις τάξεις των φιλάθλων .
Ο κ. Κυριάκος Δαγγούλης είναι πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ και κάτοχος διπλώματος UEFA B.
Εκτός από την Τριγλία Ραφήνας έχει εργασθεί στις Ακαδημίες Προοδευτικής, στον Άρη Βούλας, και στις ομάδες του Περαμαϊκού, Αστέρα Βάρης, Ηλυσιακού κ.α. με τελευταίο του σταθμό στο γυναικείο τμήμα της ΠΑΕ Κηφισιάς.

      3.Από την ΕΠΣΑΝΑ ανακοινώθηκε η Έναρξη των αγώνων Πρωταθλήματος Α' Κατηγορίας θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο 20-21/9/2025.

Προσθέτω και τη φωτογραφία του ταφικού μνημείου στο νεκροταφείο του Sisli της Κωνσταντινούπολης που ευγενικά προσέφερε σήμερα (Δευτέρα 7/7/2025) ο αγαπητός Βασίλης Σακελλαρίδης.

Στο άρθρο αυτό περιλαμβάνονται όλα τα παραλειφθέντα από την κηδεία του Γεωργίου Ζαρίφη που δημοσιεύθηκαν στα φύλλα 4486, 4487, 4489 και 4490 της επόμενης εβδομάδας από το θάνατό του (27 Μαρτίου 1884).




Ειδικότερα, στο φύλλο 4486 της Δευτέρας 2/14 Απριλίου 1884 και στην 3η σελίδα (302) καταχωρήθηκαν σε 3 στήλες «Τα παραλειφθέντα της Κηδείας Γεωργίου Ζαρίφη», δηλαδή το άρθρο της εφημερίδος «Φιλιππούπολις» της 28ης Μαρτίου για τις ενέργειες και αποφάσεις της κοινής συνεδρίασης του μητροπολίτη, της δημογεροντίας και εφοροεπιτροπής Φιλιππουπόλεως για το θάνατο του Γεωργίου Ζαρίφη, η επιστολή της Εφοροδημογεροντίας Τριγλίας, το τηλεγράφημα της ελληνικής παροικίας Βραίλας, το ψήφισμα της εν Μεγάλω Ρεύματι Αδελφότητος "ΠΡΟΟΔΟΣ", επιγράμματα, το ποίημα στην ελληνική του εν Αδριανουπόλει προξένου της γαλλικής δημοκρατίας κ. Gustave Laffon, το σχετικό ρεπορτάζ από την εφημερίδα "Αμάλθεια" της Σμύρνης και η απόφαση της κοινής συνεδρίασης της Δημογεροντίας και της Εφορίας Μυτιλήνης.






Η Φιλιππούπολις της 28 μαρτίου περιγράφει ως επομένως το άγγελμα του θανάτου του Γεωργίου Ζαρίφη. Η εν σμικρώ αλλά περιεκτικωτάτη περιγραφή του βίου του αοιδίμου, ην ποιείται η Φιλιππούπολις, έχει ώδε.

Ο Γεώργιος Ζαρίφης νεκρός και αυτός! Νεκρός!

Και εις το άκουσμα τούτο εις θλίψιν πικράν μυριάδες οικογενειών βυθίζονται, άλγος βαρύ καταθλιβει ολοκλήρους κοινότητας, πένθος μαύρον κατακαλύπτει την κοινωνίαν πάσαν και η ελληνική πατρίς κλαίει εν εκ των αξιωτέρων αυτής τέκνων διά παντός απολεσθέν. Τοιούτος θάνατος είναι ζημία της ανθρωπότητος, διότι η ζωή τοιούτων ανδρών είναι ευεργέτημα εις τον κόσμον. Οποία ζωή! Συλλέξατε όλας τας αρετάς, λάβετε τα αισθήματα τα ευγενή πάντα, τα υψηλά τα μεγάλα, επιχύσατε την αγαθοτέραν έκφρασιν του αγαθού, την γλυκυτέραν ιδέαν της γλυκυτέρας αγάπης, δώσατε την τελειοτέραν αποτύπωσιν του έρωτος προς την πατρίδα, συλλέξατε πάντα ταύτα, ενσταλλάξετέ τα εν μια καρδία παλλούση, σφριγώση, συγκινουμένη, ζώση – είναι η καρδία του Γεωργίου Ζαρίφη! Και τώρα θέσατε εις αεικίνητον αγαθοεργίας ενέργειαν την καρδίαν ταύτην, όλας ταύτας τας αρετάς εις την πράξιν, όλα τα αισθήματα εκείνα εις την πραγματικότητα, εις αέναον, εις πυρετώδη κυκλοφορίαν, ουδέποτε σταματώσαν, ουδέποτ' απαυδώσαν, πάντοτε ζωηράν, σθεναράν, ανεξάντλητον, απέραντον – είναι η ζωή του Γεωργίου Ζαρίφη. Ζωή-ήλιος αγαθοεργίας ευεργετικόν χύνον το θάλπος εις της πτωχείας τον κόσμον τον παγερόν. Παρηγορία γλυκεία εις το ορφανόν, εις την απέλπιδα χήραν. Σωτηρία εις το έκθετον. Άρτος εις τον πεινώντα. Ανάστασις εις τον πεσόντα τίμιον. Εργασία εις τον καλόν εργάτην. Προίξ εις την παρθένον πτωχήν. Σχολείον δια τον μαθητήν. Φως, επιστήμη, μέλλον, στάδιον διά τον σπουδαστήν. Βοήθεια εις πάσαν ανάγκην, εις πάντα κίνδυνον, ατόμων, κοινοτήτων, πόλεων, επαρχιών. Υποστήριξις πάσης εθνικής ενεργείας. Υιοθέτησις παντός φιλανθρωπικού σκοπού. Χείμαρρος χρημάτων ρεόντων, δαψιλώς ποτίζων, ζωογονών και τελεσιουργών πάσαν καλήν ιδέαν φυομένην εν τω πεδίω της εθνικής ημών κινήσεως. Ιδού η ζωή σου!

Αλλ' απέθανε! Η ψυχή του, ακτίς της θείας αγαθότητος, απόστολος τη θείας ευσπλαχνίας  εις τον κόσμον τούτον, επέστρεψε εις την πατρίδαν της. Ευλογήσατέ την πάντες! Και εάν υπάρχητε άγγελοι εν τη δημιουργία. Γονυπετήσατε προ της ψυχής του Γεωργίου Ζαρίφη, διερχομένης την πόλην της αιωνιότητος.

Το θλιβερόν  άγγελμα του θανάτου του μεγάλου ευεργέτου της ημετέρας κοινότητος  Γεωεργίου Ζαρίφη νβαρέως έθλιψε τους συμπολίτας ημών πάντας. Η Α. Π. ο σεβαστός μητροπολίτης ημών προσκαλέσας την εσπέραν της χθες εις έκτακτον γενικήν συνεδρίασιν την δημογεροντίαν και την εφοροεπιτροπήν συνδιεσκέψατο μετ' αυτών περί των ληπτέων μέτρων προς έκφρασιν της θλίψεως της πόλεως επί τω δεινώ δυστυχήματι και προς εκπροσώπευσιν αυτής κατά την κηδείαν του μεγάλου ανδρός.

Η απόφασις της συνεδριάσεως έχει ως εξής,

α') Ν' απευθυνθώσι συλλυπητήρια τηλεγραφήματα εις την σεβαστήν χήραν Ελένην Γ. Ζαρίφη, και την οικογένειαν αυτής, εκ μέρους της δημογεροντίας εν ονόματι της κοινότητος και της εφοροεπιτροπείας εν ονόματι των Ζαριφείων διαδασκαλείων και των σχολείων της πόλεως,

β') Ο εν Κων/πόλει συμπατριώτης ημών κ. Λούσης ιατρός να καταθέση στέφανον εξ αμαράντων επί του φερέτρου και να συνοδεύση την εκφπράν εκ μέρους της κοινότητος.

γ') Να κατατεθή στέφανος εξ αμαράντων υπό του προέδρου του Θρακικού Συλλόγου κ. Α. Ψυχάρη ως αντιπροσώπου της εφοροεπιτροπείας και των Ζ. Διδασκαλείων,

δ') Διετάχθη τεσσαρακονθήμερον πένθος εν τοις Ζαριφείοις διδασκαλείοις αρρένων τε και θηλέων.

ε') Από της πρωίας της τετάρτης να ηχώσι πενθίμως οι κώδωνες πασών των εκκλησιών της πόλεως. Μετά μεσημβρίαν να κλεισθή η αγορά, την δε 2 μ.μ. να τελεσθή νεκρώσιμος τελετή υπό της Α. Π. του μητροπολίτου μεθ' όλου του ιερού κλήρου της πόλεως, παρισταμένων πασών των κοινοτικών αρχών του συλλόγου, των καθηγητών και διδασκάλων, των μαθητών και μαθητριών πάντων των ελληνικών σχολείων της πόλεως.


Χθες ετελέσθη υπό της κοινότητος Διδυμοτείχου δημοτελέστατον μνημόσυνον εν τω μητροπολιτικώ ναώ υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μεγάλου του έθνους ευεργέτου Γεωργίου Ζαρίφη, ιερουργούντος του πανοσιολογιωτάτου αρχιερατικού επιτρόπου κ. Παναρέτου μετά του περί αυτόν ιερού κλήρου, επί παρουσία της Α. Ε. του μουτεσαρίφη Τσώρτση πασσά, απάντων των κατοίκων, των μαθητών, μαθητριών και διδασκάλων.

Συλλυπητήριον δ' απέστειλεν η κοινότης επιστολήν προς την εκπαιδευτικήν και φιλανθρωπικήν Αδελφότητα επί τη απωλεία του αοιδίμου προέδρου αυτής.


Εκ Τριγλίας λαμβάνομεν επιστολήν από χθεσινήν ημερομηνίαν υπό της εφορίας υπογεγραμμένην εν η εκτίθεται ημίν ότι χθες εψάλη παρ' απάντων των εκεί ιερέων εν τη εκκλησία αγίου Γεωργίου του Κάτω, παρόντων απάντων των κατοίκων της πόλεως κοινόν μνημόσυνον υπέρ του αειμνήστου ευεργέτου αυτών Γεωργίου Ζαρίφη, εις ο πενθηφορούντα παρήσαν τα τέκνα όλων των σχολών Τριγλίας διακοψασών επί εβδομάδα τα μαθήματα αυτών. Κατά την πάνδημον ταύτην τελετήν άφθονα δάκρυα έρρευσαν εκ των οφθαλμών των παρεστώτων, εξεφωνήθησαν δε και λόγοι κατάλληλοι τη περιστάσει υπό τε του ελληνοδιδασκάλου κ. Νικολάου Βασιλειάδου, υπό του κ. Γεωργίου Πολυχρονιάδου, υπό της διευθύντριας Καλλιόπης Γ. Λουμίδου και υπό μιας εκ των μαθητριών, προτρεπούσης τας συμμαθητρίας αυτής ίν΄ αποπέμψωσιν ευχάς προς τον Ύψιστον υπέρ του αξιαγάστου αυτοίς μεγάλου ευεργέτου.


Το τηλεγράφημα όπερ διεβίβασε τη 28 μαρτίου προς την χήραν Γ, Ζαρίφη η ελληνική παροικία Βραίλας έχει ώδε,

Η ελληνική παροικία Βραίλας θρηνεί μεθ' υμών την σκληράν στέρησιν ην υπέστητε διά του θανάτου του πολυκλαύστου συζύγου σας και μεγάλου πατριώτου. Ο Θεός αναπαύσαι την ψυχήν αυτού αμείβων τας απείρους ευεργεσίας του. Θαρρείτε, κυρία, πάντες οι Έλληνες ενούσι τα δάκρυα αυτών και τας ευχάς μετά των υμετέρων. Δέξασθε, κυρία, υα συλλυπητήρια της παροικίας.





Το διοικητικόν στμβούλιον της εν Μεγάλω Ρεύματι Ευεργετικής Αδελφότητος η  Π ρ ό ο δ ο ς  επί τω θλιβερώ ακούσματι του θανάτου Γεωργίου του Ζαρίφη, επιτίμου του σωματείου προστάτου και μεγάλου του έθνους ευεργέτου, συνελθόν εις έκτακτον συνεδρίασιν εψήφισε τάδε,

α') Να κατατεθή επί τω σεπτώ νεκρώ στέφανος φέρων την επιγραφήν, «Η εν Μεγάλω Ρεύματι Ευεργετική Αδελφότης  Π ρ ό ο δ ο ς  τω επιτίμω αυτής προστάτη Γεωργίω τω Ζαρίφη».

β') Να διακοπώσι τα μαθήματα και αι διαλέξεις επί πεντεκαίδεκα ημέρας.

γ') Να καλυφθώσιν αι του Αναγνωστηρίου προσόψεις διά μέλανος υφάσματος επί δύο ημέρας.

δ') Άπαν το Διοικητικόν συμβούλιον να παραπέμψη τον επίσημον νεκρόν μέχρι του τάφου.

και ε') Να σταλή επιστολή συλλυπητήριος εις την ευγενεστάτην οικογένειαν του αποθανόντος.





Υψιδμήτοιο Σχολλής παρίασι μαθηταί κηδεμόνα κλεινόν σφων ολοφυρόμενοι,

υιόν Ευεξεργίης στονόεν το γε νυν λελακυίας και Χάριτος λυγρώς ορφανικής Πατέρα,

ούνεκ' έθεν τεθνεώτος αίαν κάτα οίδ' αρ' έλειφθεν ορφανοί εν στυγερώ πένθει ηδ' άχεϊ.

Αυτάρ΄ τοι κυδρή Ζαρίφη και ακήρατος έσται μνημοσύνη τοίσιν και μετόπισθεν αεί.



Ω πόποι, η δνοφερή κατά γαίαν Αχαήδα νυν νυξ

σκίδναται εύτ. έσβη παμφανόων Ζαρίφης.

Ορφανικοί δ' αυτόν στενάχουσ' αδινόν πανάποτμοι

δάκρυα λείβοντες πικρότατ' οσφρυσ' ύπο,

ουκέτι  γαρ πενίης μέγ' αεικούς έστ' άκος Άϊδος.

Αυτάρ ογ' ου κλύει στοναχών Ζαρίφης έτι πικρών,

Αλλ΄ ανύει σπεύδων κωφός οφόν στυγερήν'



Λιγρόν επιστενάχοντες απωλεία, Ζαρίφη, σεύ
ανθέμεθ' ευσεβέως δάκρυσι τον στέφανον.



Αίλινα μοι αίαζε πρόπαν Βυζάντιος άστυ πατρός αποφθιμένου κυδδίμου ευποιίης

και γοεροίς στομάτεσι μελίζετε πένθιμον ώδάν Μούσαι ευανθείς, ουκέτι γαρ ορνία

ηελίσιο φάος τερψίμβροτον ακάμας υμών ευεργός Ζαρίφης, κύδος Αχαιίαδος.

Τύνη δ' αυ πενίη οίτον πολυπήμον' οδύρευ οξυτόνοιοι γοαίς πένθιμα εσσαμένη.

κάτθαν' αρωγός τοι μέγας ηδέ φέριστος απάντων ηϋγενής ανήρ, τηλεκλυτός Ζαρίφης,

εύορμος ρα λιμήν χηράων ορφανικών τε.

Και συ δ' αύτ' Έλλην χθων αλίαστον ίει,

γνήσιος οίς σεύ, προστάτης άλλων μεγάθυμος τέκνων σεύ αγαπών εύγμά τοι ορθοδόκοις

Γεώργιος Ζαρίφης ίκετ' ες κρατεροί Αίδαο ου μνήστις θαλερά ζήσετ' εν ευλογίαις.



Ο εν Αδριανουπόλει πρόξενος της γαλλικής δημοκρατίας κ. Gustave Laffon, ανήρ γνωστός εν Έλλησι διά τα φιλελληνικά του αισθήματα και διά την ευδόκιμον θεραπείαν των ελληνικών γραμμάτων, πολλάκις δε δους δείγματα της δεξιότητος του καλάμου αυτού εν τε πεζώ και εν εμμέτρω ελληνικώ λόγω, εθρήνησε τον θάνατον του Γεωργίου Ζαρίφη δια του επομένου χαριεστάτου ποιήματος, όπερ έπεμψεν ημίν.

Ποτέ μου εις το σπήτι σου δεν πάτησα ποδάρι,
Ποτέ μου δεν μου έτυχε να σου ζητήσω χάρι,
Ποτέ μου δεν ευτύχησα ν' ακούσω τη φωνή σου,
Ούτε εις λεύκωμα να δω την σεβαστήν μορφή σου.
Προς σε λοιπόν ολοτελώς ειμ' άγνωστος και ξένος,
Ανήκω σ' άλλο θρήσκευμα ανήκω σ' άλλο γένος,
Αλλά εις την καρδίαν μου ξένος εσύ δεν είσαι,
Σου είχα μέσα τον βωμόν για να δοξολογήσαι,
Όσαις φοραίς εμάθενα τ' άπειρα ψυχικά σου,
Ένα κερί σου άναβα, αμέσως στ' όνομά σου,
Και πάλιν όταν άκουα βαρειά πως ασθενούσες,
Και την υγείαν σου να βρης εδώ κ΄ εκεί γυρνούσες,
Εζήτουν από τον Θεό, ως ιδικήν μου χάρι,
Να μην αφήση τον σκληρό τον Χάρο να σε πάρη,
Τα κρίματά σου άβυσσος «Θεέ, καλά το λένε,
Ποιος τώρα θα παρηγορή τόσους πτωχούς που κλαίνε;
Ποιός θα τους δίδη στρώματα, κάρβουνα τον χειμώνα;
Και τα μικρά και ορφανά, χωρίς προστάτη μόνα,
Σαν θάχουν μόνο σκέπασμα την εντροπή στον ώμο,
Πως θα τολμήσουν του Σχολειού να πάρουνε το δρόμο;
Όταν δεν θάχουνε ψωμί γυμνά και λερωμένα,
Ποια πόρτα θα κτυπήσουνε με χέρια παγωμένα;
Και πόσαις, πόσαις ορφαναίς και πόσαις φτωχοπούλες,
Τώρα θα καταντήσουνε χειρότερ' από δούλαις!
Ζαρίφη, δεν απέθανε το μέγα όνομά σου.
Μονάχα εις τον ουρανό επήρες την καρδιά σου,
Γιατί δεν είχε πουθενά τόπον εδώ να μείνη
Συ ζης, πλην φευ! απέθανεν η Ε λ ε η μ ο σ ύ ν η.




Αναγινώσκομεν τη Αμαλθεία Σμύρνης,

Καθά πληροφορούμεθα, η ημετέρα Δημογεροντία εκδηλούσα την γενικήν λύπην, ην ησθάνθη η ορθόδοξος κοινότης Σμύρνης επί τω θανάτω του Μεγάλου Ευεργέτου του Γένους Γ. Ζαρίφη απέστειλε χθες (30) συλλυπητήριον τηλεγράφημα προς την χήραν και τα τέκνα του σεβαστού νεκρού.


Καθά εκ Μυτιλήνης γράφουσιν ημίν, άμα τη εκεί τηλεγραφικώς μεταβιβασθείση θλιβερά αγγελία του θανάτου του Γεωργίου Ζαρίφη, του μεγάλου ευεργέτου του ημετέρου γένους, η σεβ. Δημογεροντία και εφορία Μυτιλήνης συνελθούσαι εις έκτακτον συνέδριον εθεώρησαν καθήκον αυτών εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης και τιμής προς τον σεβαστόν νεκρόν, όπως την προσεχή κυριακήν 1/13 απριλίου τελέσωσι δημοτελώς αρχιερατικήν λειτουργίαν εν τω μητροπολιτικώ ναώ της πόλεως Μυτιλήνης υπέρ αναπαύσεως του εν Κωνσταντινουπόλει αποβιώσαντος μεγάλου ευεργέτου του γένους Γ. Ζαρίφη. Προς τούτο δε εξέδωκαν και ιδιαίτερον προσκλητήριον.

--------------------------------------------------------------




Στο φύλλο 4487 της Τρίτης 3/15.4.1884 και στη 2η σελίδα (305) καταχωρήθηκαν σε 2 στήλες «Τα παραλειφθέντα της Κηδείας Γεωργίου Ζαρίφη», δηλαδή το άρθρο της εφημερίδος «Φιλιππούπολις» της 31ης Μαρτίου, η ανταπόκριση από Νικομήδεια της 30 Μαρτίου, η ανταπόκριση από Επιβάτες της 31 Μαρτίου, επίγραμμα μαθητού της Η΄ τάξεως της Μεγάλης του Γένους Σχολής, ο στέφανος και η επιγραφή της κ. Ελένης Φουρτουνιάδου εκ μέρους του υιού της που σπουδάζει ιατρική στο Παρίσι, ως υπότροφος του θανόντος και η σχετική απόφαση της συνοικίας του Αγίου Κωνσταντίνου εν Υψιμαθείοις.







Η Φιλιππούπολις της 31 μαρτίου περιγράφει ως επομένως την εν Φιλιππουπόλει ταυτοχρόνως τη ενταύθα ψαλείση νεκρωσίμω ακολουθία επί τη τελετή του Γεωργίου Ζαρίφη.

Συγκινητικωτάτη και πλήρης θλιβερών εντυπώσεων υπήρξεν η νεκρώσιμος τελετή η γενομένη την τετάρτην εν τω μητροπολιτικώ ναώ, υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής του πατριάρχου των εν Ανατολή φιλανθρώπων, του μεγάλου ευεργέτου της ημετέρας κοινότητος ΓΕΩΡΓΙΟΥ του ΖΑΡΙΦΗ. Από της πρωίας οι κώδωνες πασών των ορθοδόξων εκκλησιών πενθίμως ήχουν, περί δε την μεσημβρίαν εκλείσθη η αγορά, την δε 2αν ώραν, ακριβώς καθ' ην στιγμήν ο σεπτός νεκρός εκηδεύετο εν Κωνσταντινουπόλει, ήρξατο η τελετή εν μέσω μεγίστης συρροής πολιτών, κατεχομένων υπό κατηφείας και θλίψεως. Της τελετής προείχεν η Α. Π. ο μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Γρηγόριος, περιστοιχούμενος υπό του ιερού κλήρου της πόλεως, συμπαρισταμένων του διευθύνοντος το Γεν. Προξενείον της Ελλάδος κ. Μ. Νικολάου, των μελών της δημογεροντίας και της εφοροεπιτροπής. Προς τα δεξιά, κάτωθεν του αρχιερατικού θρόνου, παρετάχθησαν αι κόραι του Ζαριφείου και του παρθεναγωγείου αι μαθήτριαι, αριστερά δε οι υπότροφοι του ομωνύμου διδασκαλείου και οι μαθηταί της κεντρικής σχολής πενθηφορούντες πάντες και πάσαι. Οι λοιποί μαθηταί εν συνόλω υπέρ τους εξακοσίους παρετάχθησαν εις διάφορα μέρη του ναού. Ο σύλλογος των καθηγητών, διδασκάλων και διδασκαλισσών, προέχοντοςτου διευθυντού κ. Ιατρουδάκη, ίσταντο εν τω μέσω του ναού περί την εικόνα του Γεωργίου Ζαρίφη κεκαλυμμένην στεφάνοις εξ αμαράντων. Την εικόνα ταύτην, έργον εξόχου γάλλου καλλιτέχνου, παριστάνουσαν την γλυκείαν μορφήν του σεβασμίου γέροντος εις φυσικόν μέγεθος, είχε δωρήσει ο προστάτης ούτος και φιλόστοργος πατήρ της μαθητιώσης νεολαίας εις τα εν Φιλιππουπόλει πνευματικά αυτού τέκνα. Μετά την νενομισμένην νεκρώσιμον ακολουθίαν και την ανάγνωσιν των νεκρικών ευχών, η Α. Π. ο μητροπολίτης , κατεχόμενος υπό βαθυτάτης συγκινήσεως και δακρυχέων εξεφώνησεν επικήδειον λόγον, εξυμνών τα μεγάλα του ανδρός έργα. Κατόπιν απηγγέλθη μεστόν θλιβερού πένθους ποίημα υπό του τροφίμου των Ζαριφείων κ. Σωτηρίου Τζιρίδου και εν τέλει ο χορός των μαθητών και μαθητριών, συνενώσαντες τας γλυκείας και αθώας αυτών φωνάς εν ήχω λυπητικώ έψαλον το μ υ ρ ι ο λ ό γ ι  και δάκρυα θερμά έρρεον εκ των ομμάτων του πλήθους. Ήτο συγκινητικώτατον το ακούειν την λιγυράν εκείνην θρηνωδίαν, εξερχομένην εκ της καρδίας κλαιούσης αθωότητος, το βλέπειν τας κόρας εκείνας τας τρυφεράς ωχράς εκ της θλίψεως, τους ζωηρούς νεανίας καταβεβλημένους εκ της πικρίας του πένθους , πάσας και πάντας αναλυομένους εις δάκρυα. Την στιγμήν εκείνην εκ του κόσμου της αιωνιότητος η μακαρία ψυχή του Γεωργίου Ζαρίφη ηυλόγει τα άτυχα ταύτα τέκνα της, έτινα έκλαιον την ορφανίαν των.

Κατόπιν οι μαθηταί, μαθήτριαι, διδάσκαλοι και πολίται ησπάσαντο ευλαβώς την εικόνα, ην παραλαβόντες οι τρόφιμοι, μετέφερον εν παρατάξει, συμπορευομένων των στοίχων των μαθητών και μαθητριών, και κατέθηκαν εν τη πενθίμως διασκευασθείση αιθούση των Ζαριφείων.


Επιστέλλουσιν ημίν εκ Νικομηδείας τη 30 μαρτίου.

Αμέγαρτον λύπην και πόνον ησθάνθη η πόλις ημών άμα τη απαισία και διζυρά αγγελία του θανάτου του αριδεικέτου και μεγατίμου μεγάλου ευεργέτου της Εκκλησίας και του Γένους ημών και της ανθρωπότητος αειμνήστου Γ. Ζαρίφη. Η ψυχρά αύτη και απαισία αγγελία αστραπηδόν διαδοθείσα ανά πάσαν την πόλιν ημών, εβύθισεν εις αμύθητον λύπην, και ανά στόμα εις στόμα πολύς λόγος εγίνετο αδιαλείπτως περί των μυρίων ευποιιών του μεγαθύμου ανδρός, του οτρητού οπάοντος των Μουσών, ου την απώλειαν θρηνεί δακεθύμως σύμπαν το έθνος ημών και η ανθρωπότης, συνεπεία δε τούτων καθήκον ηγησάμεθα όπως τα μεν εκπαιδευτικά ημών καθιδρύματα παύσωσι τα μαθήματα αυτών, οι δε κώδωνες του μητροπολιτικού ναού κρούωνται πενθίμως, τουθ' όπερ και εγένετο κατά την παρελθούσαν τετάρτην, 28 μαρτίου, ημέραν της κηδείας του αειμνήστου. Είτα δε περί την 8 ½ μ.μ. ώραν τουρκιστί εγένετο δέησις, προεξάρχοντος του θεοφιλεστάτου επισκόπου κ. Νεοφύτου εν τω μηυτοπολιτικώ ναώ υπέρ αιωνίας αναπαύσεως της φιλευσπλάχνου και φιλανθρώπου ψυχής του αειμνήστου γεραρού ανδρός, ου η μνήμη έσται ενδελεχής, το δε μνημόσυνον αυτού εις γενεάν και γενεάν, μετά δε ταύτα  περί την 10 ½ ώραν μ.μ. τουρκιστί η κοινότης ημών τηλεγραφικώς εξέφρασε βαρυαλγώς τα συλλυπητήρια αυτής τη ευγενεστάτη οικογενεία του αειμνήστου, ου ο της αθανασίας στέφανος αιώνιος, άτε τον καλόν αγώνα εντελώς τελέσαντος, την πίστιν τηρήσαντος, τους πτωχούς θρέψαντος, ορφανούς περιθάλψαντος και την ανθρωπότητα ευεργετήσαντος υπερδεόντως.


Επιστέλλουσιν ημίν εξ Επιβατών,

Περί το εσπέρας της παρελθούσης πέμπτης βαρέως έπληξε τα ώτα ημών η λυγρά αγγελία του θανάτου γεραρού του έθνους πατρός και μεγάλου ευεργέτου του Γεωργίου Ζαρίφη. Άμα τω πικρώ τούτω ακούσματι, όπερ βαθέως μέσην την καρδίαν έτρωσεν άπασαν την ημετέραν κωμόπολιν, γενική κατήφεια εις εκδήλωσιν θυμοδεκούς άλγους εζωγραφήθη επί των προσώπων απάντων. Αμέσως αι σχολαί της κοινότητος η τε ελληνική και δημοτική, ης διδάσκαλος τυγχάνει ο ελλόγιμος κ. Ε. Α. Εμμανουηλίδης, εις και ούτος εκ των πρώτων τροφίμων των φερωνύμων εν Φιλιππουπόλει Διδασκαλείων του γερασμίου ανδρός ως και το νηπιαγωγείον, βαρυπενθούσαι επί τω θανάτω του αειμνήστου, διέκοψαν τα μαθήματα αυτών επί μίαν ημέραν η δε σεβαστή εφορία των σχολών τω επομένω σαββάτω (31 π.μ.) ετέλεσε μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως και αϊδίου μνήμης του πολυκλαύστου ανδρός. Από πρωίας ο πένθιμος ήχος του κώδωνος της ιεράς εκκλησίας ανήγγειλε την μνημόσυνον ταύτην τελετήν, ήτις καθ' όλην την διάρκειαν αυτής είχέ τι το επιβλητικόν, το βαρύ πένθος εξεδηλούτο εις τα πρόσωπα πάντων των εκκλησιαζομένων εν στοναχή και θλίψει ισταμένων εφόρων, διδασκάλων, μαθητών και μαθητριών το σπαραξικάρδιον και απηνές τραύμα όπερ έπληξεν αυτούς βαρυαλγώς φερόντων εις τα στήθη αυτών. Γενομένης δε εν άκρα κατανύξει της ιεράς λειτουργίας και μνημονευθέντος επί των κολλύβων του αειμνήστου ανδρός, ο εκ των συλλειτουργούντων ιερέων οσιολογιώτατος κ. Αγαθάγγελος διά συντόμου προσλαλιάς προσφυώς τας αρετάς και αγαθοεργίας του μεταστάντος περιέγραψε και ψαλέντος υπό το Αιωνία η μνήμη, έληξε μεν η πένθιμος αύτη τελετή εν τω ναώ ουδέποτε όμως εξαλειφθήσεται η μνήμη αυτού εκ του γένους καρδιών.

Την αγαθήν μνήμην του αξιοσεβάστου ανδρός τιμώντες περιλύπως χαράττομεν τα ολίγα ταύτα και λείβοντες δάκρυα επί τω θανάτω του διαπύρου προστάτου της παιδέιας του εγκαταλείποντος δυσπλήρωτον κενόν αναφωνούμεν εκ καθήκοντος ιερού την υστάτην ταύτην προσφώνησιν. Αιωνία και άφθιτος η μνήμη σου πολυφίλητε άνερ!!

Επί τούτοις δέξασθε κτλ.

Ε π ι β ά τ α ι  τη 31 μαρτίου 1884.

Οι έφοροι των σχολών κοινότητος Ε π ι β α τ ώ ν. Κ. Χ'. Αναστασιάδης. – Δημοσθένης Ιωάννου. – Κωστής Αναγνωστίδης.



Λείβετε δάκρυα πάντες Αχαιοί, λείβετε πάντες, κλαίετε Πιερίδες πένθιμα εσσάμεναι

ηδέ πένητες, επεί ερατόν φάος ηελίοιο ουκέθ' ορά Ζαρίφης, εύχος αρ' Ορθοδόκων

και Μουσών, ου μεν πολλ' έργ' αρετής πυρός αυγής

λαμπρότερ' ειθομένου, πολλά δ' αρ' ευσεβίης,

μάρτυρες οψιγόνοις πιστοί, τώνδε κλέος αιέν μνήμη εν Ελλήνων έσσεται αθάνατον.




Εν τοις επί του νεκρού του Γεωργίου Ζαρίφη κατατεθείσι στεφάνοις υπάρχει και ο της κυρίας Ελένης Φουρτουνιάδου κατατεθείς υπό επιγραφήν «Τω μεγάλω ευεργέτη του υιού μου Κωνσταντίνου», υποτρόφου του μακαρίτου εν Παρισίοις ένθα σπουδάζει την ιατρικήν. Του στεφάνου τούτου η κατάθεσις παρελείφθη να μνημονευθή εν καιρώ ως και πολλών άλλων ένεκα του μεγάλου αριθμού των κατατεθέντων κατά την παρελθούσαν τρίτην και τετάρτην.


Η συνοικία Αγίου Κωνσταντίνου εν Υψιμαθείοις συνεκάλεσε τη παρελθούση Κυριακή γενικήν συνέλευσιν, καθ' ην απεφασίσθη να γένηται εν πρώτη ευκαιρία μετά τας εορτάς του Πάσχα δημοτελές μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αοιδίμου Γεωργίου Ζαρίφη, συνάμα δε να σταλή τη πενθούση οικογενεία συλλυπητήριος επιστολή.

--------------------------------------------------------------




Στο φύλλο 4489 της Παρασκευής 6/18.4.1884, στην 1η σελίδα (311) και στη στήλη "ΙΔΙΑΙΤΕΡΑΙ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΙ" καταχωρήθηκε η ανταπόκριση από την Προύσα της 31 Μαρτίου για τις εκεί σχετικές ενέργειες.




Ανταπόκριση εκ Προύσης τη 31 μαρτίου.

Η την παρελθούσαν τετάρτην τηλεγραφικώς αγγελθείσα είδησις περί του θανάτου του ανεξαντλήτου εν γενναιοδωρίαις μεγαθύμου Γεωργίου Ζαρίφη, ως κεραυνός επισκήψασα και ενταύθα, ενέπλησεν ως εικός τας ομογενείς κοινότητας λύπης αφάτου. Εν τη θλίψει των ατενίζουσαι προς το μέγεθος του δυσαναπληρώτου κενού, όπερ κατέλιπεν η απώλεια του μεγίστου εκ των ευεργετών του ημετέρου έθνους, αναπολούσαι τας αφειδώς προς αυτάς επιψαλιδευθείσας ευεργεσίας υπό του μεγατίμου ανδρός, απορούσι τη αληθεία λόγων δι' ων να εκφράσωσι την προς αυτό οφειλομένην αίδιον ευγνωμοσύνην των. Ουδείς ο μη συναισθανόμενος την έλλειψιν του ανεκτιμήτου τούτου θησαυρού, αλλ' οι ομογενείς Προυσαείς, ευμοιρήσαντες να δεξιωθώσι προ τριετίας τον μέγιστον τούτων ευεργέτην αυτών και θαυμάσωσι τας αρετάς και την προς τα εκπαιδευτήρια της επαρχίας Προύσης πατρικήν μέριμναν και διηνεκή προστασίαν του αειμνήστου, διερωτώσιν αλλήλους τις άρα γε ο μέλλων να μιμιθή τον εν ευποιίαις αναλώσαντα τον βίον αυτού ανεκτίμητον τούτον αδάμαντα του ημετέρου έθνους; τις ο προφρόνως συντηρήσων τα πλείστα εκπαιδευτικά καθιδρύματα της Βιθυνίας, ων ετύγχανε μέγας προστάτης και αυτεπάγγελτος αρωγός; Καίτοι η θέσις των εν λόγω καθιδρυμάτων συνεπεία του θανάτου του φιλανθρώπου καθίσταται ακροσφαλής, και όμως οι διέποντες αυτά δεν απελπίζουσι, μηδόλως αμφιβάλλοντες ότι οι υιοί του αειμνήστου θα συνεχίσωσι το φιλομουσότατον και φιλανθρωπότατον έργον του πατρός αυτών.

Αι ομογενείς κοινότητες λιτόν φόρον ευγνωμοσύνης αποτίνουσι προς την ιεράν σκιάν του αοιδίμου ανδρός ετέλεσαν σήμερον εν τη εκκλησία Καγιαμπασίου μνημόσυνον, εν ω ανεπέμφθησαν υπό του περιεστώτος πλήθους διάπυροι ευχαί υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου, του οποίου το γηερόν σκήνος ετάφη μεν, αλλ' η εικών αυτού υπάρχει εγκεχαραγμένη ανεξιτήλως εν πάση καρδία Προυσαέως, η δε ένδοξος μνήμη αυτού διαμενεί ανεπίληστος και ζώσα εν γενεαίς.

Ως εν τη προλαβούση μου έγραφον υμίν, η ευπρέπισις του μεγάρου της Δημαρχίας και επιδιόρθωσις της λεωφόρου Προύσης μέχρι Μουδανίων, διαταγή του Νομάρχου και του ισαρέ μετζλίς, εξακολουθούσι δραστηρίως, αναντίρρητον λοιπόν είναι ότι οι υψηλοί ξένοι, ο διάδοχος της Αυστροουγγαρίας μετά της συζύγου αυτού και της θεραπείας των, ους θα δεξιωθή η Προύσα, θα καταλύσωσιν εν τω ειρημένω μεγάρω.

--------------------------------------------------------------




Στην 3η σελίδα (313) του ίδιου φύλλου (4489 της Παρασκευής 6/18.4.1884) καταχωρήθηκαν σε δύο στήλες αφενός η «Ιδιαιτέρα αλληλογραφία Νεολόγου εκ Μασσαλίας» για το «ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΑΡΙΦΗ ΕΝ ΜΑΣΣΑΛΙΑ» αφετέρου ο λόγος του αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Ζυγαβηνού στο μνημόσυνο.



[centter]ΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΑΡΙΦΗ ΕΝ ΜΑΣΣΑΛΙΑ[/center]

(Ιδιαιτέρα αλληλογραφία Νεολόγου)

Μασσαλία 31/12 απριλίου. -  Ο τηλέγραφος και παρ' ημίν αμέσως μετέδωκεν το θλιβερόν συμβάν, όπερ επηκολούθησεν εν τη ημετέρα πόλει διά του θανάτου του μεγάλου ευεργέτου του έθνους Γεωργίου Ζαρίφη. Το άκουσμα, ως ην επόμενον, μεγάλως συνετάραξε και την ημετέραν πόλιν, καθόσον ο αοίδιμος Γεώργιος Ζαρίφης εκέκτητο ενταύθα εγκατεστημένους  τους πλησιεστάστους των συγγενών του, και ιδία δύο εκ των υιών του. Δι' ο απεφασίσθη όπως το σάββατον του Λαζάρου τελέσωσιν επίσημον μνημόσυνον υπέρ της τοσούτω αγαστής μνήμης του Γεωργίου Ζαρίφη εν τη ενταύθα ελληνική εκκλησία. Όθεν σήμερον εν συρροή απάσης της εν Μασσαλία ελληνικής παροικίας ως και πολλών Γάλλων τιμώντων την μνήμην του αποβιώσαντος, εν μεγίστη κατανύξει και ανεκφράστω πένθει, ετελέσθη λειτουργία, κατόπιν δε επίσημον μνημόσυνον υπό του εκκλησιαστικώς προϊσταμένου της ενταύθα παροικίας ευπαιδεύτου αρχιμανδρίτου κ. Γρηγορίου Ζυγαβηνού και του ιερέως κ. Ηλία Καντά, μετά το πέρας του οποίου, ο αρχιμανδρίτης κ. Γ. Ζυγαβηνός δι' ολίγων μεν αλλά λίαν εκφραστικών εξήρε τας αρετάς καθώς και τας απείρους προς το έθνος και την Εκκλησίαν ανεκτιμήτους ευεργεσίας  και υπηρεσίας, καταδείξας τρανώτατα την ανέκφραστον και απερίγραπτον συμφοράν ήτις κατέπληξε τους πάντας διά του θανάτου του Γ. Ζαρίφη, επί τοσούτον δε συνεκινήθησαν οι παρόντες ώστε εις τα πρόσωπα πολλών είδομεν καταρρέοντα άφθονα δάκρυα.

Επί τω θανάτω του αοιδίμου Γεωργίου Ζαρίφη άπας ο ενταύθα τύπος ανέγραψε το γεγονός εκφράσας την μεγάλην θλίψιν και το κενόν άτινα αφίνει ο θάνατος του αειμνήστου ανδρός,  μεταξύ δ' όλων η δια πολλών εν δυσίν αλλεπαλλήλοις φύλλοις λόγον ποιήσασα είναι η εφημερίς "Petit Marseillais", ήτις κατέδειξεν ανελλιπώς τις ήτον ο τεθνεώς υπό πολλάς επόψεις, δείξασα ότι ήτο ακριβής γνώστης όλων των του αειμνήστου αγαθών έργων.

Μετά τινος δυσχερείας κατώρθωσα μετά προηγουμένην παράκλησιν να επιτύχω το υπό του κ. Ζυγαβηνού σύντομον μεν αλλά λίαν εκφραστικόν λογύδιον, όπερ εσωκλείω όπως δημοσιεύσητε.

Η ημετέρα πόλις ευρίσκεται εις αρκούσαν κίνησιν ένεκα της αύριον επισήμου ημέρας του Πάσχα παρά Δυτικοίς. Η μεγάλη αυτών εβδομάς παρήλθεν εν ησυχία, των πολιτών πάσης τάξεως προσελθόντων αθρόως εις τας εκκλησίας όπως ακροασθώσι των ακολουθιών καθώς και των εκτάκτως πεμπομένων επισήμων ιεροκηρύκων εις διδασκαλίαν των εκκλησιαζομένων. Μετά μείζονος δε ευχαριστήσεως λέγομεν ότι η ημετέρα ελληνική κοινότης μείζονα δείκνυσι προς τα πάτρια υπό τε θρησκευτικήν και εθνικήν έποψιν ευλάβειαν και σέβας, και θεωρείται δια τούτο ως η ανατολικωτέρα παροικία απασών των εν Δύσει υπαρχουσών τοιούτων, καθόσον εις τε τας παρ' ημίν νενομισμένας εκκλησιαστικάς συναθροίσεις μετ' ευχαριστήσεως προσέρχονται καθώς και η εθνική ιδέα παρ' άπασιν ανεξαιρέτως διατηρείται ακμαία και αναλλοίωτος, καθ' όσον ουδέ κατά κεραίαν εννοούσι να παρεκκλίνωσι των πατρώων υπό τε θρησκευτικήςν και εθνικήν έποψιν, όπερ αληθώς ου μόνον τιμήν αυτοίς περιποιεί, αλλά και ανέκφραστον χαράν εις πάντας, οίτινες ακούουσι τούτο, παράδειγμα αξιομίμητον γινόμενοι τοις εις τα ξένα επ' ίσης παροικούσιν.



Επιτελούντες σήμερον εν κατανύξει καρδίας τριήμερον μνημόσυνον υπέρ της αιωνίου αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου Γεωργίου Ζαρίφη, λίαν καταλλήλως, αδελφοί, δυνάμεθα να προσαρμόσωμεν αυτώ τω θεσπέσιον ε=κείνο της αγίας Γραφής λόγιον, «Και εύφρανε τον Ιακώβ εν τοις έργοις αυτού, και έως του αιώνος (έσται) το μνημόσυνον αυτού εις ευλογίαν (Α' Μακκαβ., γ! γ.). Αλλά τίνι τρόπω κατώρθωσε τούτο ο αείμνηστος Γεώργιος ο Ζαρίφης;

Εν τη παρούση στιγμή, αγαπητοί, δεν μοι είναι δυνατόν να εξυφάνω περί τούτου λόγον, διαζωγραφίζων τον μακρόν και περιφανή του ανδρός βίον, καθ' όσον τούτο έπραξαν βεβαίως ήδη άλλοι αντ' εμού εν Καν/πόλει. Δεν προτίθεμαι να εξυμνήσω τας εκλάμπρους αυτού οικογενειακάς και κοινωνικάς αρετάς διότι αύται διαλάμπουσι και διασαλπίζονται κοινώς υπό πάντων. Δεν προτίθεμαι να εγκωμιάσω τας πολλάς αυτού αρετάς αι οποίαι διέκρινον τον άνδρα, και αι οποίαι καθωράϊζον την ψυχήν αυτού, διότι περί τούτων θέλει μαρτυρήσει η αψευδής ιστορία του ελληνικού ημών γένους και της ορθοδόξου Εκκλησίας. Την στιγμήν ταύτην εφελκύει μου άπασαν την προσοχήν η τούτων κορωνίς, μάλλον σ' ειπείν, η βασιλίς των χριστιανικών αρετών, η αγάπη, ήτις πλουσίως κατηγλάϊζε την ευγενή ψυχήν και φιλοκαρδίαν του αειμνήστου Γεωργίου Ζαρίφη. Η αγάπη ήτις εξεδηλούτο λαμπροφανώς ενώπιον του ημετέρου και ξένου κόσμου, εις τούτους μεν ως φιλοπτωχία και ελεημοσύνη εις εκείνους δε ως συνδρομή και βοήθεια, εις άλλους μεν ως ευεργεσία, εις άλλους σε ως αγαθοεργία, εν γένει δ' ως ευποιία νυν μεν προς το εν Τουρκία ελληνικόν γένος, νυν δε προς το αναξιοπαθούσαν ορθόδοξον μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν.

Κεκτημένος την βασιλίδα των αρετών ο αείμνηστος Γεώργιος Ζαρίφης, βασιλικώς εκεδήλου και τας αγλαοφανείς  της αγάπης ενεργείας! Πράγματι βασιλικαί υπήρξαν αι αγαθοεργίαι και αι ενέργειαι αυτού! Έχων την ταπεινοφροσύνην και αγαθότητα συνηνωμένην μετά του ηθικού ύψους και του μεγαλείου της ψυχής, εδέχετο και συωμίλει προς πάντα εις αυτόν προσερχόμενον, ηκροάτο πετρικώς των δεομένων της αυτού αρωγής, ευηγέρτει αδιακρίτως τους πάσχοντας, εβοήθει πάντας τους χρήζοντας βοηθείας. Δικαίως ο οίκος αυτού υπήρχε και εκαλείτο κοινόν καταφύγιον των ενδεών και πασχόντων υπό της δυστυχίας.

Εν τω θανάτω του Γεωργίου Ζαρίφη άπασα η Ανατολή κατελήφθη υπό πένθους! Τα γράμματα απώλεσαν τον ενεργόν αυτών προστάτην, οι δε πολυάριθμοι σπουδασταί οι τη γενναία αυτού υποστηρίξει εν τε τη Ανατολή και τη σοφή Εσπερία περάναντες τας σπουδάς των, και εν γένει πάντες οι πολυειδώς ευεργετηθέντες υπ' αυτού εις γενεάς γενεών θα διασώσωσι την μνήμην της χάριτος του Γεωργίου, όστις το παρά του Θεού δωρηθέν αυτώ τάλαντον εχρησιμοποίησε προς ανακούφισιν της δυστυχίας. Δια τούτο δικαίως ολοφύρονται πένητες, χήραι και ορφαναί, ατυχείς οικογενειάρχαι, εθνικά και εκκλησιαστικά ιδρύματα, διότι εξέλιπεν από του μέσου ο ανώτατος αυτών προστάτης. Κόπτονται μελανειμονούντες και λέγοντες, Απωλέσαμεν τον καλόν Γεώργιον Ζαρίφην! Αλλά πολλώ μείζον εν τη καρδία αυτής φέρει την λύπην η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, υπέρ των δικαιωμάτων της οποίας και της εμπρεπούσης αυτή υψηλής στάσεως, ο Γεώργιος Ζαρίφης ωμίλει, έπραττεν, ενήργει, ηγωνίζετο και επί τέλους απέθανεν. Δια τούτο και αύτη θρηνεί τον Γεώργιον Ζαρίφην και προσάγει τω Θεώ μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής αυτού, και τον στέφανον της ευποιίας επιτίθησιν επί της κεφαλής αυτού. Και εν γένει Γεώργιος ο Ζαρίφης ενεγράφη ήδη μέγας ευεργέτης και εις την καρδίαν του ελληνικού Γένους και εις τα δίστιχα της ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι καθ' εκάστην εγίνετο αυτή παραίτιος χαράς και ευφροσύνης δια των έργων αυτού. «Και εύφραινε τον Ιακώβ εν τοις έργοις αυτού».

Ο αείμνηστος Γεώργιος Ζαρίφης, αγαπητοί, δια του πλούτου αυτού, δια των αρετών αυτού και δια των αμέτρων και μεγάλων αυτού ευεργεσιών εγένετο μέγας εν τη εποχή ημών, εγένετο εφάμιλλος των αειμνήστων και μεγάλων ευεργετών, οίτινες συνέδραμον και εκόσμησαν επ' εσχάτων το ελληνικόν γένος δια του ζήλου και της φιλοπατρίας αυτών, οποίοι οι Καπλάναι, οι Αρσάκαι, οι Ριζάραι, οι Ζωσιμάδαι και λοιποί, οίτινες αφθόνως εξέχεον ή επροίκισαν δια του πλούτου αυτών το γένος και την Εκκλησίαν. Ερευνών τις βαθύτερον και εν τοις καθ' έκαστα  τον βίον και τα έργα των ανδρών τούτων ανομολογεί, ότι οι τοιούτοι ως χρήσιμοι ανεγειρόμενοι, αποστέλλονται εις τον κόσμον υπό της θείας Προνοίας. Έρχονται επί της γης, ίνα εκπληρώσωσι μεγάλην αποστολήν, θείαν βουλήν του Υψίστου! Όθεν δικαίως ο αείμνηστος Γεώργιος ο Ζαρίφης είναι ο πατήρ της ευεργεσίας εν τη οικογενειακή χορεία, δικαίως αποτελεί τον τελευταίον κρίκον της χρυσής σειράς  και αλύσεως των μεγάλων ευεργετών του ελληνικού γένους και της ορθοδόξου Εκκλησίας, δικαίως ένεκα τούτου «και έως του αιώνος (έσται) το μνημόσυνον αυτού εις ευλογίαν».  Δεόμενοι του Υψίστου, ίνα η πανσθενής  αυτού δεξιά ανεγείρη εκάστοτε Ζωσιμάδας και Ζαρίφας εν μέσω του έθνους και της Εκκλησίας ημών, προσείπωμεν από μέσης καρδίας. Αιωνία η μνήμη του αείμνηστου Γεωργίου Ζαρίφη! Αιωνία αυτού η μνήμη! Αιωνία αυτού η μνήμη!


--------------------------------------------------------------



Στο φύλλο 4490 του Σαββάτου 7/19.4.1884, στη 3η σελίδα (317) και στην 1η στήλη καταχωρήθηκε η είδηση της προσφοράς «επικήδειος ωδή» της κ. Σωσσάνης Κλάδου, αδελφής του μακαρίτου ιατρού Ναράντζη, με τίτλο «Δάκρυα επί τω θανάτω Γεωργίου Ζαρίφη», την οποία αποδέχθηκε η πενθούσα οικογένεια.




Επί τω θανάτω του αοιδίμου Γεωργίου Ζαρίφη η κ. Σωσσάνη Κλάδου, αδελφή του μακαρίτου ιατρού Ναράντζη, δεξιά δε περί την μουσουργίαν, ετόνισεν επικήδειον ωδήν προς τον μακαρίτην, επιγράψασα αυτήν Δάκρυα επί τω θανάτω Γεωργίου Ζαρίφη. Την ευλαβή ταύτην προσφοράν επί τη μνήμη αγαπητού ανθρώπου απεδέξατο ευγνωμόνως η πενθούσα οικογένεια, θερμώς ευχαριστήσασα τη κ. Σωσσάνη Κλάδου.

Στο φύλλο 4485 του Σαββάτου 31 Μαρτίου/12 Απριλίου 1884 και στην 3η σελίδα καταχωρήθηκαν σε 3 στήλες τα «ΚΗΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΑΡΙΦΗ ΠΑΡΑΛΕΙΦΘΕΝΤΑ», δηλαδή επιγράμματα, ποιήματα, προσφωνήσεις, άρθρα σχετικά με την κηδεία που δημοσιεύθηκαν σε άλλες αθηναϊκές εφημερίδες κλπ. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο ο αρθρογράφος του Νεολόγου περιγράφει τη διαδικασία παραλαβής των αθηναϊκών εφημερίδων στην Κωνσταντινούπολη. Γράφει: «Εκ των δια του χθεσινού αυστριακού ταχυδρομείου της γραμμής Τεργέστης κομισθεισών εφημερίδων αρυόμεθα τας επομένας περικοπάς».

Επίσης, στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ώρα» αναγράφεται: "Προστάτης ένθερμος των γραμμάτων, αρωγός των πενήτων, αείποτε πρόθυμος εις παν φιλανθρωπικό έργον άνευ επιδείξεως απήλαυσε της φιλίας και του σεβασμού τριών Σουλτάνων, καίτοι διεφλέγετο υπό ελληνικωτάτων αισθημάτων".






Εν κηδεία, οία η του αοιδίμου Γεωργίου Ζαρίφη, αδύνατον αποβαίνει ο χρονογράφου έργον επιτελών να συμπεριλάβη πάντα τα κατ' αυτήν. Τούτου ένεκα εις συμπλήρωσιν των γεγραμμένων παρατίθεμεν και τάδε, ως επίλογον ταύτα τιθέντες των συγκινητικωτάτων πανταχόθεν εκδηλώσεων επί τη μνήμη του γεραρού ανδρός.




Κλαίετε κούροι Αχαιών, λείβετε δάκρυα πικρά,
ούνεχ' ο ευεργός δώματ' Ολύμπου έχει
Γεώργιος Ζαρίφης μεγάθυμος οχ' έξοχος ανδρών.
Μούσαι δε Πιερίδες πένθιμα εσσάμεναι
οξύν κωκυτόν κωκύετε πλήσσετε τ' ήτορ
ούνεχ' ο Γεώργιος δείματ' υμίν τέμενος.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΥΔΑΣ


Δάκρυ πανημέριον καταλείβουσι συν στοναχή τε
πάντες ομιληταί ηδέ βοώσιν έπος
της Μεγάλης σχολής ολοφυδνόν «ουκέτι πάγχυ
ηελίσιο φάος Γεώργιος Ζαρίφης,
ο πολυήρατος ηδέ πολύλλιστος εν βροτοίσι
των Αχαιών το κλέος άφθιτον εσσόμενον
ουχ οράα, εις δώματ' έβη γαρ Άδου αϊδήλου».
Τούνεκα χεύωσειν άνθεα ειαρινά.

ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ


Ηίθεοι στενάχουσι γόον τ' αλίαστον ιείσι
σω στεγνώ θανάτω μυρόμενοι, Ζαρίφη,
Αυτάρ ευεργεσιών εδανήν την μνήστιν έχοντες
Τωδ' έπι νυν φέρτρω λιττανεύουσιν ομώς,
«Ζώης ες μακάρων, αμφ' ήμμιν δ' όσσ' εμόγησας
Αι γαρ, Παμμεδέων των δε τοι ήρι πόροι»,

Εν Φαναρίω, τη κη' μαρτίου αωπδ'

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ


Παρελείψαμεν εν τοις πρόσθεν φύλλοις ν' αναγράψωμεν ότι καλλιτεχνικώτατον εξ ίων στέφανον κατέθηκεν επί του νεκρού του Γεωργίου Ζαρίφη το Ζάππειον δια των μαθητριών αυτού. Το Ζάππειον είχε πενθίμως κεκαλυμμένην την επιγραφήν αυτού κατά την ημέραν της κηδείας, φερομένου δε του νεκρού αι μαθήτριαι του εκπαιδευτηρίου ίοις έρραινον αυτόν.

Και της Παλλάδος η επιγραφή το αυτό είχε πένθος, και ταύτης αι μαθήτριαι έρραναν δι' ανθέων τον νεκρόν.


Η κοινότης Χρυσοπόλεως βαρυπενθούσα επί τη πληξάση Υμάς τε και σύμπαν το έθνος συμφορά εν τω θανάτω του Μεγάλου Ευεργέτου του Έθνους  Γ ε ω ρ γ ί ο υ  Ζ α ρ ί φ η  και εθνικής ευγνωμοσύνης φόρον τελούσα εκφράζει τα ειλικρινή αυτής συλλυπητήρια και αποστέλλουσα ειδικήν επιτροπήν παρακολουθεί την εκφοράν του μεγατίμου ανδρός αναφωνούσα μετά ψυχικού άλγους το Γαίαν ελαφράν.

Σεβαστή οικογένεια,

Της ανθρωπότητος μεγίστη μερίς, εν τη πληξάση Υμάς θυμοδακεί συμφορά και τη ανυπολογίστω απωλεία εν τω προσώπω του τριφιλήτου και σεβαστού Υμίν συζύγου και πατρός κ. Γ. Ζαρίφη, είδε την ιδίαν αυτής συμφοράν και συνανέμιξε την λύπην της και τα δάκρυά της μετά των υμετέρων και την μέλαιναν ενεδύσατο ενδυμασίαν.

Πας τις εν τω σκληρώ θανάτω ενείδεν αφ' ενός ατομικήν συμφοράν, και αφ' ετέρου εθνικήν απώλειαν ως μεγίστην και δεινήν, και επί αμφοτέραις ταύταις ησθάνθη το αίμα αυτού πηγνύμενον εν τη καρδία.

Η δε Αδελφότης ημών; ω! τον μέγαν, τον κραταιόν αυτής απώλεσε στύλον, ου γαρ έστι πλέον εν τοις ζώσιν ο Μέγας αυτής ευεργέτης, και τώρα ομού μετά της απορφανισθείσης Σχολής αυτής, κλαίουσι, κλαίουσι τον θάνατον τον πικρόν και ως εν ώρα χειμώνος ριγούσιν ότι ουχ υπάρχει πλέον ο επί των γυμνών ημών ώμων ρίψων της ελεημοσύνης τον θερμόν χιτώνα ...

Αλλ΄ όχι! ο σπόρος ερρίφθη, το δένδρον εβλάστησε, πολλοί δε και καλοί ηδύτατοι οι εξ αυτού καρποί. Ο Μέγας νεκρός ανέζησεν εν υμίν.

Και νυν σιγήσωμεν, αφώμεν ίνα η ευγενής ψυχή φαιδρύνηται εν τη μακαριότητι αυτής.

Δέξασθε δε, σεβαστή Οικογένεια, τα δάκρυα ημών τα λυγρά και τον εν συνοχή καρδίας παρά του σωματείου ημών προσφερόμενον τω πολυτίμω νεκρώ στέφανον, δέξασθε αμφότερα ως εκδήλωσιν λύπης τακεράς αφ' ενός και φόρον αϊδίου ευγνωμοσύνης αφ' ετέρου,

Είη δ' υμίν παρήγορος ο Θεός.

Εν Φερίκιοϊ τη 28 μαρτίου 1884.

Τα βαθεώς αλγούντα του Προεδρείου μέλη.

Αριστ. Δούκας, - Χρ. Δημητρίου. – Ηρ. Πύθαρις. – Π. Βορρόπουλος.


Άμα τω αγγέλματι του θανάτου του Γεωργίου Ζαρίφη εν Αθήναις, πάσαι αι εκεί συνάδελφοι ενθερμότατα έγραψαν περί του εθνοφιλούς βίου του αοιδίμου. Εκ των δια του χθεσινού αυστριακού ταχυδρομείου της γραμμής Τεργέστης κομισθεισών εφημερίδων αρυόμεθα τας επομένας περικοπάς,

Τηλεγραφικώς ηγγέλθη χθες (27) εκ Κωνσταντινουπόλεως ο θάνατος του Γεωργίου Ζαρίφη, ανδρός πολλαχώς ευεργετήσαντος το έθνος. Προστάτης ένθερμος των γραμμάτων, αρωγός των πενήτων, αείποτε πρόθυμος εις παν φιλανθρωπικό έργον άνευ επιδείξεως απήλαυσε της φιλίας και του σεβασμού τριών Σουλτάνων, καίτοι διεφλέγετο υπό ελληνικωτάτων αισθημάτων. Η απώλεια του ανδρός δύναται δικαίως να θεωρηθή ως απώλεια ανεπανόρθωτος του εν Τουρκία ελληνισμού.



Ουδείς Έλλην, όπου αν ζη, μανθάνων την αποβίωσιν του μεγαθύμου ανδρός τούτου ευρεθήσεται ο μη πενθήσων. Ο Γεώργιος Ζαρίφης υπήρξεν επί μακρά έτη ο γενναίος και αφιλοκερδής, ο αφειδής και μηδέποτε εκπίπτων, χορηγός της διαδόσεως της ελληνικής παιδείας παρά τη εν Τουρκία ελληνισμώ, ο πρωτεύων εν τη εργασία της διασώσεως του ελληνικού πνεύματος, ο προστάτης ο πρόθυμος παντός εργάτου της εθνικής αναπτύξεως δια της παρά τοις κρατούσι δ' εν Τουρκία υπολήψεως αυτού, ο πλειστάκις υπηρετήσας, εν σιγή και ταπεινώσει, τα συμφέροντα και της Εκκλησίας και του Γένους!

Η απώλεια ανδρός τοιούτου, και εν τοιαύταις ώραις κρίσεων και αγώνων μεγάλων είναι τραύμα εθνικόν, ου τας οδύνας δύναται να  μειώση η προσδοκία ότι το ελληνικώτατον έργον του θανόντος μεγαλεπηβόλου Έλληνος θα εξακολουθήσωσιν οι διάδοχοι αυτού.



Θλιβερωτάτων πολυτρόπως είδησιν μετέδωκε χθες (27) προ μεσημβρίας εις την ημετέραν πόλιν ο τηλέγραφος εκ Κωνσταντινουπόλεως. Ο μεγαλοφρονέστατος και εις τας εθνικάς ανάγκας βοηθός ευεργετικώτατος των συγχρόνων Ελλήνων ο Γεώργιος Ζαρίφης ετελεύτησεν εν τη πόλει εκείνη.

Πολλοί μεγαλόψυχοι Έλληνες επλήρωσαν τον προς το έθνος αυτοπροαίρετον φόρον των, οι μεν κατ' αναλογίαν του ιδίου αυτών πλούτου καταβαλόντες υπέρ κοινού τινός αγαθού, οι δε και όλον τον πλούτον αυτών αφιερώσαντες υπέρ αυτού. Αλλ' ως  επί το πλείστον τούτο εγένετο άπαξ παρ΄ εκάστου, και αι μεγαλόψυχοι δωρεαί διηωνίσθησαν ολόκληροι ευλόγω περί δόξης των δωρητών φροντίδι είτε του έθνους είτε αυτών των δωρησαμένων. Αλλ' ο Γεώργιος Ζαρίφης ουχί άπαξ, ή δις ή δεκάκις ή εκατοντάκις εφάνη αφειδής εις μεγάλας και πανελληνίους χορηγίας, αλλά μυριάκις, αλλ' αδιαλείπτως επί τρεις ήδη δεκαετηρίδας. Ο πλούτος αυτού προεχέετο δια κρουνού αφθόνου και διηνεκούς προς πάντα τα σημεία του ελληνικού ορίζοντος, προς πάσας τα χρείας του όλου ελληνισμού, προς αρδίαν των απανταχού ηθικών και υλικών γεωργίων του έθνους, εις α εξικνείτο διηνεκώς διά μυρίων διωρύχων, τάφρων και αγωγών υπαλλήλων. Το ύδωρ της ευεργεσίας αυτού δεν συνερρύη  εφάπαξ εις μίαν δεξαμενήν επιφανή και επιδεικτικώς επιγεγραμμένην, ίνα μετά της χορηγίας βλέπουσι τον ιδρυτήν και χορηγόν οι αρυόμενοι διά παντός, αλλ' εξεχύθη αφειδώς εις την ύπαιθρον χώραν ίνα μεταλάβη αυτού άπασα αδιακρίτως και καρποφορήση.



Ο θάνατος του Γεωργίου Ζαρίφη, ο αγγελθείς χθες τηλεγραφικώς, είναι όντως μέγιστον εθνικόν δυστύχημα.

Ο Γεώργιος Ζαρίφης θνήσκων καταλείπει τον έξω ελληνισμόν εις άφατον πένθος, εις ορφανείαν, εις απόγνωσιν, διότι αυτός μόνος επί μακράν σειράν ετών ήτο ο μεγάθυμος προστάτης, ο ευεργέτης, η παρηγορία, ο σωτήρ αυτού εν δυσπραγίαις. Οι κάτοικοι ιδία της Κωνσταντινουπόλεως, ής άπαντα τα εκπαιδευτικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα φέρουσι το όνομα του Γεωργίου Ζαρίφη ως ιδρυτού ή μεγάλου ευεργέτου, ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκεύματος επένθησαν ειλικρινώς επί τω θανάτω του ανδρός τούτου, όστις και προς τους Μουσουλμάνους και προς τους Ισραηλίτας έτι εφάνη πάντοτε ευεργετικώτατος.



Ο Γεώργιος Ζαρίφης, ο μεγάθυμος και μεγάτιμος ούτος ανήρ, ο αρωγός της παιδείας και προστάτης των γραμμάτων, ο ευεργέτης του εν Κων/πόλει Ελληνικού Φιλολογικού Συλλόγου, ο ιδρυτής των εν Φιλιπποπόλει Ζαριφείων εκπαιδευτηρίων και πλείστων άλλων τοιούτων, ο αντιλήπτωρ των πασχόντων και ενδεών, δεν υπάρχει πλέον εν τοις ζώσι. Τηλεγραφικώς ηγγέλθη χθες (27) ο θάνατος του ανδρός τούτου, ος προ πολλού έπασχε, και ος διά του θανάτου αυτού αφίνει κενόν δυσαναπλήρωτον. Ο βίος του ανδρός τούτου είναι σειρά αγαθοεργών, ευποιιών και ευεργεσιών, διό και ζων απήλαυε της αγάπης και του σεβασμού πάντων, αγήρως δε μένει μετά θάνατον η μνήμη αυτού.



Τηλεγραφικώς ηγγέλθη χθες (27) εκ Κωνσταντινουπόλεως ο θάματος του Γεωργίου Ζαρίφη, του εξόχου τούτου ανδρός εν τω γένει, εν ω εγεννήθη και ανυψώθη, ιδίως εν τω θρακικώ ελληνισμώ, ούτινος η μεγαλοκαρδία μόνον προς τον ολονέν μυθικώς επαυξήσαντα χρηματικόν πλούτον ηδύνατο ν' αντιπαραβάλληται, και ούτος πάλιν μόνον προς τα φιλογενέστατα και φιλανθρωπικώτατα αισθήματα άτινα τον κατείχον. Μυθώδη αμφότερα. Ενόμιζέ δε τις η τύχη τον ηυλόγει, διότι ήθελε δι' αυτού να μειδιά προς την πάσχουσαν ανθρωπότητα, προς την δεομένην αναψυχής πέριξ του ελληνικήν εθνικότητα. Δεν μετρούνται αι ευεργεσίαι του ανδρός τούτου προς την Εκκλησίαν, προς τα γράμματα, προς τους πάσχοντας. Αν ημπορή τις να είπη πάθος την προς το προσφέρειν τοις αιτούσιν ακαταμάχητον κλίσιν, ο Ζαρίφης έπασχε το πάθος τούτο. Και αν αφίνετο, εις μίαν ημέραν θα εγίνετο πτωχός, αλλά κατά θείαν συγκυρίαν και εις μίαν ημέραν νέα περιουσία θα τω ήρχετο., ίνα εξακολουθή το έργον. Το όνομά του κατέστη παροιμιώδες, ως τινος μυθικού προστάτου, αντιλήπτορος. Χιλιάδες κόσμου ευηγερτήθηταν, μυριάδες θα τον κλαίωσι σήμερον εν Θράκη κυρίως, αλλά και πανταχού όπου Έλληνες. Τα βήματά του εχάραττεν η άφθονος ελεημοσύνη δεξιά και αριστερά. Τας ώρας της σχολής του κατελάμβαναν αι ακατάπαυσται αιτήσεις περί των αναγκών του γένους όσον αφορά τα της πίστεως και παιδαγωγήσεως αυτού. Τας ώρας της ανέσεώς του περιέραινον διά ρόδων ατομικαί ευεργεσίαι. Πόσοι νέοι εξεπαιδεύθησαν ως υπότροφοί του; Πόσα σχολεία εσυστήθησαν; Πόσαι οικογένειαι εσώθησαν; Πόσα δώρα, πόσα αγαθά επ' ονόματί του εγένοντο; ...

Και η νοημοσύνη του δε η δεξιωτάτη και η τόλμη και το σθένος της ψυχής του ενέπνεον εις την σύγχρονόν του ελλ. γενεάν μίαν πεποίθησιν και παρά τοις ξένοις αυτοίς και παρά τοις αλλοθρήσκοις και παρά τω κρατούντι καθίστων αυτόν σεβαστόν. Νομίζομεν, ότι υπό τους όρους του παρά τον Βόσπορον ελληνισμού, υπό τας εν γένει περιστάσεις της πατρίδος και εν τοις χρόνοις τούτοις ο Γεώργιος Ζαρίφης υπήρξε τελειότατον απαύγασμα παρήγορον της τε απολειπομένης τύχης, της μεγαλοψυχίας και της ευεργετικότητος του ελληνικού ορθοδόξου αυτόθι πνεύματος.



Τηλεγραφικώς ηγγέλθη ο θάνατος του κ. Γεωργίου Ζαρίφη, του πρώτου εν Κωνσταντινουπόλει Έλληνος, λόγω πλούτου, λόγω ισχύος και λόγω φιλογενείας.



Άμα τω ακούσματι του θανάτου του μεγάλου ευεργέτου του έθνους Γεωργίου Ζαρίφη συνελθόν το συμβούλιον του προς Διάδοσιν των Ελλ. Γραμμάτων Συλλόγου, εξέδωσε ψήφισμα δι΄ ου ψηφίζει: να εκφρασθή η λύπη του Συλλόγου προς την οικογένειαν του θανόντος επί τω θανάτω του μεγατίμου ανδρός αυθημερόν μεν τηλεγραφικώς, εν πρώτη δε ευκαιρία δια γραμμάτων. Και να κατατεθή στέφανος εκ μέρους του Συλλόγου επί του νεκρού.


Συνελθόν δε και το συμβούλιον του χρηματιστηρίου προτάσει του κ. Δ. Καλλιγέρου απεφάσισε να κατατεθή στέφανος εκ μέρους του χρηματιστηρίου Αθηνών αποστείλαν προς τούτο το εξής τηλεγράφημα,

Μιχαήλ Θεολόγον (Κωνσταντινούπολιν).

Καταθέσατε επί του νεκρού Γεωργίου Ζαρίφη στέφανον μετ' επιγραφής «Τω μεγάλω πατριώτη και γενναίω του έθνους ευεργέτη Γεωργίω Ζαρίφη το χρηματιστήριον Αθηνών σεβασμού ένεκεν».