Θέμα: ΑΗ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΚΑΝΑΣ Ο ΚΛΗΔΟΝΑΣ - της ΚΑΤ. ΣΑΡΡΗ

[Μέλος Φόρουμ]

ΑΗ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΚΑΝΑΣ Ο ΚΛΗΔΟΝΑΣ
Της Κατ. Σαρρή*   
   
Στις 24 Ιουνίου είναι η γιορτή του Αγίου Ιωάννου για τους Τριγλιανο ύς, όμως είναι του Αη Γιάννη του Κακανά. Πήρε το όνομα από τις μεγάλες (κακάνες) φωτιές που άναβαν αποσπερίς . Ήταν θεαματικό τατες. Κάθε μαχαλάς άναβε τη δική του κανάνα, όσο πιο μεγάλη μπορούσαν . Πηδούσαν μικροί και μεγάλοι, γέροι και παιδιά κουτουρντ ίζανε.
-Μαρή Κατίγκω , μαρή Θυμιώ, μη πηδήτε να μη κατακαήτε, αλλά ποιος να σταματήσε ι; Καιγόταν το πελεκούδι είχε λέει και θεραπευτι κές ικανότητε ς το πήδημα από του  Αηγιαννού τη φωτιά, γιατί έφευγαν οι αρρώστιες και οι ψύλλοι. Γι’ αυτό πηδώντας έλεγαν « Έξω ψύλλοι ποντικοί. Αυτά για τις κακάνες την νύχτα της παραμονής το Αη Γιάννη. Μα πιο νωρίς σπέρωνε
( σουρούπων ε),μια πρωτοκόρη από κάθε γειτονιά, πήγαινε στο πετόνι  (βρύση)και έπαιρνε το αμίλητο νερό. Αμίλητη σοβαρή γέμιζε από τις βρύσες ένα κουρουπάκ ι νερό και όλοι περνούσαν και έριχναν μέσα  ένα αντικείμε νο, κουμπί δαχτυλίδι ή ό, τι  άλλο . Στο τέλος το σκέπαζαν προσεκτικ ά και το έδεναν με μια κορδέλα ως το άλλο απόγευμα, όπου κάτω από μια κληματαρι ά σε μια καλοσκουπ ισμένη αυλή μαζεύοντα ν όλοι οι γείτονες ν΄ανοίξουν τον Κλήδονα.
Και η πρωτοκόρη που πήρε τ’ αμίλητο νερό σκεπασμέν η με μεταξωτή μαντήλα για να βλέπει τι ανασύρει από το νερό, άνοιγε τον κλήδονα, ενώ τα κορίτσια τραγουδού σαν :

«Ανοίγουμε τον Κλήδονα
τον καλοριζικ άρη
και όποιος έχει ριζικό
ας έρθει να το πάρει».
Έπειτα  μια άλλη κοπέλα διάβαζε ένα στιχάκι παρμένο στην τύχη και η πρωτοκόρη έβγαζε ένα αντικείμε νο που αντιστοιχ ούσε στο στιχάκι.
Γινόταν πολύ γέλιο γιατί τα πιο πολλά κωμικά.

Να μερικά στιχάκια:

«Να βγάλεις ένα βούζουνα
στη μύτη σου επάνω
 όσοι σε βλέπουν να γελούν
και γω να ξεθυμάνω».

Έχεις δυο μάτια σαν αυγά
δύο κ…  σαν βαρέλια
όταν γυρίσω να σε δω
σκάνω από  τα γέλια.

Αντίκρυ μου ήρθες  και έκατσες
σαν μαραμένο πράσο και
από τη χολόσκαση
μ’έρχεται να  ξεράσω.

Εσύ απέ δω μαραίνεσα ι
εγώ απέ δω λυπούμαι
άψε κερί στην Παναγιά
ίσως ανταμωθού με.



Έτσι χαρούμενα τελείωνε η γιορτή του Κακανά και πάντοτε περίμεναν κάθε χρόνο να τον γιορτάσου ν, να πηδήσουν τις κακάνες και  να ανοίξουν και τον Κλήδονα τον Καλοριζικ άρη.
   
*«Τριγλιανά Νέα», Εφημερίδα Συλλόγου Τριγλιανώ ν, Ο Αη Γιάννης ο Κακανάς ο Κλήδονας, 24 Ιουλίου 1977.   

[Μέλος Φόρουμ]

ΑΗ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΚΑΝΑΣ Ο ΚΛΗΔΟΝΑΣ
Της Κατ. Σαρρή*   
   
Στις 24 Ιουνίου είναι η γιορτή του Αγίου Ιωάννου για τους Τριγλιανο ύς, όμως είναι του Αη Γιάννη του Κακανά. Πήρε το όνομα από τις μεγάλες (κακάνες) φωτιές που άναβαν αποσπερίς . Ήταν θεαματικό τατες. Κάθε μαχαλάς άναβε τη δική του κανάνα, όσο πιο μεγάλη μπορούσαν . Πηδούσαν μικροί και μεγάλοι, γέροι και παιδιά κουτουρντ ίζανε.
-Μαρή Κατίγκω , μαρή Θυμιώ, μη πηδήτε να μη κατακαήτε, αλλά ποιος να σταματήσε ι; Καιγόταν το πελεκούδι είχε λέει και θεραπευτι κές ικανότητε ς το πήδημα από του  Αηγιαννού τη φωτιά, γιατί έφευγαν οι αρρώστιες και οι ψύλλοι. Γι’ αυτό πηδώντας έλεγαν « Έξω ψύλλοι ποντικοί. Αυτά για τις κακάνες την νύχτα της παραμονής το Αη Γιάννη. Μα πιο νωρίς σπέρωνε
( σουρούπων ε),μια πρωτοκόρη από κάθε γειτονιά, πήγαινε στο πετόνι  (βρύση)και έπαιρνε το αμίλητο νερό. Αμίλητη σοβαρή γέμιζε από τις βρύσες ένα κουρουπάκ ι νερό και όλοι περνούσαν και έριχναν μέσα  ένα αντικείμε νο, κουμπί δαχτυλίδι ή ό, τι  άλλο . Στο τέλος το σκέπαζαν προσεκτικ ά και το έδεναν με μια κορδέλα ως το άλλο απόγευμα, όπου κάτω από μια κληματαρι ά σε μια καλοσκουπ ισμένη αυλή μαζεύοντα ν όλοι οι γείτονες ν΄ανοίξουν τον Κλήδονα.
Και η πρωτοκόρη που πήρε τ’ αμίλητο νερό σκεπασμέν η με μεταξωτή μαντήλα για να βλέπει τι ανασύρει από το νερό, άνοιγε τον κλήδονα, ενώ τα κορίτσια τραγουδού σαν :

«Ανοίγουμε τον Κλήδονα
τον καλοριζικ άρη
και όποιος έχει ριζικό
ας έρθει να το πάρει».
Έπειτα  μια άλλη κοπέλα διάβαζε ένα στιχάκι παρμένο στην τύχη και η πρωτοκόρη έβγαζε ένα αντικείμε νο που αντιστοιχ ούσε στο στιχάκι.
Γινόταν πολύ γέλιο γιατί τα πιο πολλά κωμικά.

Να μερικά στιχάκια:

«Να βγάλεις ένα βούζουνα
στη μύτη σου επάνω
 όσοι σε βλέπουν να γελούν
και γω να ξεθυμάνω».

Έχεις δυο μάτια σαν αυγά
δύο κ…  σαν βαρέλια
όταν γυρίσω να σε δω
σκάνω από  τα γέλια.

Αντίκρυ μου ήρθες  και έκατσες
σαν μαραμένο πράσο και
από τη χολόσκαση
μ’έρχεται να  ξεράσω.

Εσύ απέ δω μαραίνεσα ι
εγώ απέ δω λυπούμαι
άψε κερί στην Παναγιά
ίσως ανταμωθού με.



Έτσι χαρούμενα τελείωνε η γιορτή του Κακανά και πάντοτε περίμεναν κάθε χρόνο να τον γιορτάσου ν, να πηδήσουν τις κακάνες και  να ανοίξουν και τον Κλήδονα τον Καλοριζικ άρη.
   
*«Τριγλιανά Νέα», Εφημερίδα Συλλόγου Τριγλιανώ ν, Ο Αη Γιάννης ο Κακανάς ο Κλήδονας, 24 Ιουλίου 1977.   

Ραφήνα, βράδυ της Κυριακής στις 24 Ιουνίου 2012.

Το κάψιμο των στεφανιών της Πρωτομαγι άς αποτελεί έθιμο που ακολουθεί ται κάθε χρονιά από τους ανθρώπους της γειτονιάς πάνω από το λιμάνι της Ραφήνας.
Στη διασταύρω ση των οδών Βασιλέως Παύλου και Αθηνών, χθες το βράδυ τα παδιά είχαν για τα καλά την τιμητική τους. Έπαιρναν φόρα από μακριά και πηδούσαν ψηλά πάνω από τη φωτιά. Το έθιμο, η παράδοση, η γειτονιά. Όμορφες καθημεριν ές εικόνες μιας ζεστής νύχτας του Ιουνίου. 'Η αλλιώς, ένα Όνειρο Καλοκαιρι άτικης Νύχτα, κατά τον Σαίξπηρ.. .

Και με αφορμή τη χθεσινή νύχτα, ας ξαναδιαβά σουμε το κείμενο που έγραψε ο Στάθης ο Δημητρακό ς για τον Αη Γιάννη τον Κακκανά, τον Κλήδονα.

[Μέλος Φόρουμ]

εχω κάνει κάπιο λάθος και έσβησα μια φώτο συγνώμη.

[Μέλος Φόρουμ]

Μπορεί να διορθωθεί, απλά πες μας πια είναι ή ανέβασε την και πάλι και θα την βάλω στο σημείο που θα υποδείξει ς.
Με συνεργασί α και καλή θέληση, όλα γίνονται, το γνωρίζεις καλά εξ άλλου κυρ Αλέκο.

[alekostriglia]

Δεν ηταν δικιά μου του Αντώνη ηταν.