Απανταχού Τριγλιανοί Απόγονοι

                  ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Κ9 ΕΠΣΑΝΑ

    Κ19 ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ - Κ9 ΑΠΕΣ ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙΟΥ ΠΟΛΥΔΕΝΔΡΙΟΥ

            ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΡΑΦΗΝΑΣ -ΓΗΠΕΔΟ ΝΤΑΟΥ

            ΚΥΡΙΑΚΗ 21/12/25, ΩΡΑ 12 ΜΕΣΗΜΕΡΙ

                      ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Α' ΕΠΣΑΝΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 20/12/25
                     
                        Α.Ο ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ-ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ

                      ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ,3 Μ.Μ.

         +  ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΚΑΒΟΥΡΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΠΕΙΡΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ,
           ΜΕ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΧΛΟΟΤΑΠΗΤΑ

Κατά την έρευνα των ψηφιοποιημένων φύλλων της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ» της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, εντόπισα την Κυριακή 14/12/2025 στον Β΄ τόμο του 1896 και στο φύλλο 8188 της Παρασκευής 307.8/11.9.1896 (2η σελ 190), στη στήλη ΧΡΟΝΙΚΑ, την είδηση του θανάτου του Viatl Cuinet, ο οποίος αναφέρεται ως γενικός γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου του Δημοσίου Οθωμανικού Χρέους.

Ο Vital Cuinet απεβίωσε την Δευτέρα 26.8/7.9.1896 και η κηδεία του έγινε την Τρίτη 27.8/8.9.1896 στην Κωνσταντινούπολη. Από το ρεπορτάζ της εφημερίδας ΝΕΟΛΟΓΟΣ προκύπτει ότι ο νεκρός, εκτός από γεωγράφος, ήταν και ιππότης της Λεγεώνος της Τιμής και είχε διορισθεί γενικός γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου του Δημοσίου Οθωμανικού Χρέους. Την κηδεία του παρακολούθησαν οι γιοί του (χωρίς να αναφέρεται ο αριθμός και τα ονόματά τους), Τις ταινίες του φερέτρου κρατούσαν ο επιτετραμμένος της γαλλικής πρεσβείας, ο γενικός πρόξενος της Γαλλίας, ο α' διερμηνέας της γαλλικής πρεσβείας, ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του δημοσίου οθωμ. Χρέους, ο αντιπρόσωπος των γάλλων κατόχων Οθωμαν. Χρεωγράφων στο ίδιο συμβούλιο και ο κ. Γιουστινιάνης. Το φέρετρο συνόδευαν από κάθε πλευρά ανά 6 ναύτες από το γαλλικό πλοίο προστασίας της γαλλικής πρεσβείας.

Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στον καθολικό ναό του Αγίου Αντωνίου στο Πέραν, την πομπή ακολούθησαν το προσωπικό της γαλλικής πρεσβείας και του προξενείου, το ανώτερο προσωπικό του δημοσίου Οθωμ. Χρέους, της Αυτοκρ. Οθωμανικής Τραπέζης και πολλοί από τον τραπεζιτικό και εμπορικό κόσμο της Κωνσταντινούπολης και των προκρίτων της εκεί γαλλικής παροικίας. Ο νεκρός τάφηκε στο νεκροταφείο Σισλή.

Από το ρεπορτάζ της κηδείας, συμπεραίνεται η σημασία που είχε το συγκεκριμένο διοικητικό συμβούλιο για την Οθωμανική Αυτοκρατορία της εποχής εκείνης.

Το κείμενο της είδησης παρατίθεται αυτούσιο στην καθαρεύουσα και με την ορθογραφία της εποχής εκείνης.






Μετά μεγάλης πομπής ετελέσθη την παρελθούσαν δευτέραν (σ.σ. 26.8/7.9.1896) η κηδεία του τη προτεραία αποβιώσαντος γεν. γραμματέως του διοικητικού συμβουλίου του Δημοσίου οθωμ. Χρέους Βιτάλ Κοιϊνέ. Η νεκρική πομπή εξεκίνησεν εκ της οικίας του θανόντος τη 4 μ. μ. ώρα, προπορευομένων δημαρχιακών κλητήρων, παιδίων κρατούντων τους επί της σορού κατατεθέντας πολυαρίθμους στεφάνους, κλητήρος του γαλλικού προξενείου γέροντος επί προσκεφαλαίου εκ μέλανος ολοσηρικού τα παράσημα του μακαρίτου, και του ιερού κλήρου, είπετο δε το φέρετρον, ούτινος τας ταινίας ανοίχον ο επιτετραμμένος τα της γαλλικής πρεσβείας κ. δε Λαμπουλινιέρ, ο γενικός πρόξενος της Γαλλίας κ. Γκαζαί, ο α' διερμηνεύς της γαλλικής πρεσβείας κ. Ρουέ, ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του δημοσίου οθωμ. χρέους σερ Βίντσεντ Καγιάρ, ο εν τω αυτώ συμβουλίω αντιπρόσωπος των γάλλων κατόχων Οθωμαν. Χρεωγράφων ταγματάρχης κ. Λέων Μπερζέ και ο κ. Γιουστινιάνης. Εκατέρωθεν του φερέτρου επορεύοντο ανά εξ ναύται της φυλακίδος της γαλλικής πρεσβείας Ε λ α φ ρ ο ύ, άτε του μακαρίτου τυγχάνοντος ιππότου της Λεγεώνος της Τιμής. Το πένθος ήγον οι υιοί του θανόντος.

Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη εν τω εν Πέραν καθολικώ ναώ του Αγίου Αντωνίου, μεθ' ήν ο νεκρός μετενεχθείς ετάφη εν τω νεκροταφείω του Σισλή.

Την κηδείαν παρηκολούθουν το προσωπικόν της γαλλικής πρεσβείας και του προξενείου, το ανώτερον προσωπικόν του δημοσίου οθωμ. Χρέους, της αυτοκρ. οθωμανικής Τραπέζης και πολλοί εκ του τραπεζιτικού και εμπορικού κόσμου της ημετέρας πόλεως και των προκρίτων της ενταύθα γαλλικής παροικίας.

Κατά την έρευνα των ψηφιοποιημένων φύλλων της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ» της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, εντόπισα την Κυριακή 14/12/2025 στον Β΄ τόμο του 1896 και στο φύλλο 8185 της Τρίτης 27.8/8.9.1896 (2η σελ 178), στη στήλη ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ, την είδηση του θανάτου του Viatl Cuinet, ο οποίος αναφέρεται ως γενικός γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου του Δημοσίου Οθωμανικού Χρέους.






Επί τω θανάτω του γεν. γραμματέως του διοικ. Συμβουλίου του Δημοσίου οθωμ. Χρέους κ. Βιτέλ Κουϊνέ, το συμβούλιον τούτο δηλούν ένδειξιν πένθους, δεν συνήλθε χθες εις την τακτικήν αυτού συνεδρίαν.

           13/12/2025 ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ - ΑΧΙΛΛΕΑΣ Κ.ΑΧΑΡΝΩΝ 1-5

Μετά την ανάρτηση του παραπάνω άρθρου, η Ευγενία Μυτιληναίου μου θύμισε ότι στο δεύτερο κείμενο που συνέταξα  την 18/6/2021 (https://www.triglianoi.gr/index.php?topic=1949.0 ) από τη μεταφορά σε επεξεργάσιμη ψηφιακή μορφή του υλικού για την Τρίγλια της ενότητας "Προφορική Παράδοση" του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών (ΚΜΣ), περιλαμβάνεται και η μαρτυρία του Απόστολου Κοκκαλά που δόθηκε την 19/9/1960 στο συνεργάτη του ΚΜΣ Μπάμπη Νικηφορίδη, κατά την επίσκεψή του στη Νέα Τρίγλια.


Η ΠΥΡΚΑΪΑ ΤΟΥ 1896 (σελ. 177-178)
Απόστολος Κοκκαλάς (Ν. Τρίγλια)

Πυρκαϊά μεγάλη γίνηκε στην Τρίγλια στα 1896 κι έκαψε πολλά σπίτια. Έχει κι ένα τραγούδι γι' αυτήν-εκεί με το παραμικρό βγάζαν τραγούδια, χώρια τα παρατσούκλια. Και λέει το τραγούδι:

Στα χίλια οκτακόσια κι ενενήντα έξη
Ο Βασιλάκης του Τακά (από απροσεξία του βγήκε η πυρκαϊά) έκαψε φούρνους έξη
Ο Δεμερλής (γείτονας του Τακά) εφώναζε: «Πάρτε και τη γριά μου»
Κι ο Λεωφώνης (γείτονας του Τακά) σκώθηκε απ' τον πολύ τον ύπνο
Πρίστηκαν τα ματάκια του θαρρής και είχε τύφο
«ανάθεμά σε μπρε Τακά, Τακά ξυλοπινάκα
Πούκαψες το σεντούκι μου και ούλη μου τη φιάκα»
Πολλά αργαστήρια (μπακάλικα, εξηγούν οι πληροφορητές) κάηκαν και σπίτια μπαραμπάρι (μαζί)
κάηκε κι ένας γάϊδαρος με το παλιό σαμάρι
Ουδέ σκοινιά του έμειναν, ουδέ τα κόκκαλά του
Μον' έμειναν τα πέταλα μέσα στην κοπριά του.

Όπως είναι προφανές, αφενός το πραγματικό έτος είναι το 1895, αφετέρου η αιτία ήταν "ένας φούρνος", σύμφωνα με τις δύο ανταποκρίσεις του ΝΕΟΛΟΓΟΥ και φαίνεται ότι το "έξη" του 1896 παρέσυρε και το δημιουργό του τραγουδιού/ποιήματος να γράψει ότι ήταν έξι οι φούρνοι που προκάλεσαν την πυρκαγιά.

Ή σημαντική πληροφορία από τη μαρτυρία του Απόστολου Κοκκαλά είναι ότι ο φούρνος που προκάλεσε την πυρκαγιά ήταν του Βασίλη Τακά, αλλά δεν γνωρίζουμε που βρισκόταν.

Πληροφοριακά, σημειώνω ότι στις ζημιές που προκλήθηκαν από την πλημμύρα της 24/5/1907 και περιγράφονται λεπτομερώς στις επιστολές του Χριστόφορου Μουμτζή προς τον γιο του Αλέξανδρο (Τριγλιανό Χρονικό, Ανδρέας Χελιώτης) σχεδόν σε όλα τα κτίσματα που βρισκόντουσαν στον κεντρικό δρόμο της Τρίγλιας (Ντερές, Iskele Cad) δεν αναφέρεται φούρνος του Βασίλη Τακά.

Κατά την έρευνα των ψηφιοποιημένων φύλλων της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ» της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, εντόπισα στον B΄ τόμο του 1895, στο φύλλο 7832 της Παρασκευής 4/16.8.1895 (1η σελ 147), και στη στήλη ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ, την ανταπόκριση για την καταστροφική πυρκαγιά στην Τρίγλια, από την οποία αποτεφρώθηκαν 100 σπίτια και ένας ναός, αλλά σώθηκε η εικόνα της Παναγίας.

Για το ίδιο συμβάν εντόπισα και την από 2 Αυγούστου ανταπόκριση που δημοσιεύθηκε τρεις μέρες αργότερα στο φύλλο 7842 της Δευτέρας 7/19.8.1895 (1η σελ 159), και στη στήλη ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ, το πρωτογενές κείμενο της οποίας παρατίθεται στη συνέχεια του πρώτου. Στην ανταπόκριση αυτή αναφέρεται ότι δύο ακόμη εκκλησίες υπέστησαν ζημιές από την καταστροφική πυρκαγιά.

Αυτό το συμβάν περιγράφεται και στην «Αυτοβιογραφία» του Αλέξανδρου Μουμτζή [Τριγλιανό Χρονικό (1876-1909), Ανδρέας Χελιώτης, 2018, σελ 18], ως «Άλλο κτήριον άξιον λόγου είχε την υδαταποθήκην, την οποία έκτισαν οι κάτοικοι κατόπιν της πυρκαϊάς. ήτις παρηνάλωσεν 110 οικίας», δηλαδή χωρίς να αναφέρεται το έτος και οι λεπτομέρειες που περιγράφονται στις δύο ανταποκρίσεις.

Αν και στις δύο ανταποκρίσεις δεν αναφέρονται αφενός η εκκλησία που κάηκε αφετέρου οι δύο εκκλησίες που υπέστησαν ζημιές, εύκολα προκύπτει ότι η εκκλησία που κάηκε ήταν εκείνη της Αγίας Επισκέψεως, δεδομένου ότι 1) σ' αυτήν βρισκόταν η εικόνα της Παναγίας που σώθηκε και 2) η εκκλησία αυτή περιγράφεται από τους πληροφορητές του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών (ΚΜΣ) ως : «Η Αγία Επίσκεψις ήταν στη συνοικία του Επάνω Αϊ Γιώργη. Πριν ήταν εκκλησία και λειτουργούσε και κάηκε το 1895. Έμεινε η εικόνα και κάτι άλλα , και κτίσαν ένα παρεκκλήσι πέτρινο και τάβαλαν μέσα». Η εκκλησία αυτή ήταν μικρή και αφιερωμένη στον Άγιο Βασίλειο, αλλά ονομαζόταν της Αγίας Επισκέψεως λόγω της εικόνας της Παναγίας "Η Επίσκεψις", «... εξαλειφθέντος του ονόματος του Αγ. Βασιλείου...», όπως αναφέρει ο Τρύφων Ευαγγελίδης στο βιβλίο «Βρύλλειον-Τριγλεία».

Για τις άλλες δύο που υπέστησαν ζημιές από την πυρκαγιά, η μια ήταν μάλλον η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, που βρισκόταν στην ίδια περιοχή, ήταν ετοιμόρροπη και δεν λειτουργούσε, όπως αναφέρεται στην ίδια σελίδα 18 του βιβλίου Τριγλιανό Χρονικό ως: «Στις αρχές του 20ου αιώνα λειτουργούσαν εκεί πέντε Ελληνοορθόδοξοι ναοί, "πλην της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, τελείως αργούσης"...». Στον Κανονισμό Λειτουργίας των εκκλησιών της Τρίγλιας που συντάχθηκε από τον Χρυσόστομο, μητροπολίτη Δράμας τότε και εγκρίθηκε τον Ιανουάριο 1908, περιγράφεται στο άρθρο 3 η συγκεκριμένη εκκλησία ως: «... και του αγίου Δημητρίου λειτουργούσης μόνον  κατά την ετήσιον μνήμην και πανήγυριν του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, κατά την εορτήν της Ζωοδόχου Πηγής, και την εορτήν των Ισαποστόλων Κων/νου και Ελένης». Η μικρή αυτή εκκλησία κατεδαφίστηκε από τους Χριστιανούς κατοίκους το καλοκαίρι 1909, μετά την απόφαση της ΓΣ της 22.6.1909 (βλέπε σχετικό πρακτικό) «... δια την ανέγερσιν της νέας Εκκλησίας εις ήν θέσιν έκειτο άλλοτε ο ναός της Αγίας Επισκέψεως ...», για να ανεγερθεί τελικά στη μείζονα έκταση το Νέο Σχολείο, το οποίο έχει ανακαινισθεί και λειτουργεί σήμερα ως Μουσείο και χώρος εκδηλώσεων. Η άλλη, στην ίδια περιοχή, ήταν η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Άνω (Κυπαρισσιώτη), για την ανακατασκευή της οποίας είχε εκδοθεί σουλτανική άδεια (φιρμάνι) το 1895 (σχετικό άρθρο μου  https://www.triglianoi.gr/index.php?topic=2431.0 ) και πιθανόν οι ζημιές από την πυρκαγιά να είχαν σχέση με τα πρώτα στάδια ανέγερσης της νέας τότε εκκλησίας που υπάρχει και σήμερα. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι η πυρκαγιά του 1895 κατέστρεψε τα κτίρια που βρισκόντουσαν στην έκταση από την Eski Pazar, όπου είναι η πρόσοψη του Νέου Σχολείου μέχρι τη βόρεια πλευρά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου Άνω περίπου.

Από τις δύο αυτές ανταποκρίσεις προκύπτει ότι η καταστροφική πυρκαγιά ξεκίνησε τη νύκτα (περί την 6η) της Παρασκευής προς το Σάββατο 20.7/2.8.1895, από ένα φούρνο [δεν ονομάζεται ο ιδιοκτήτης, αλλά γνωρίζουμε ότι οι φούρνοι της Τρίγλιας βρισκόντουσαν στον κεντρικό δρόμο (Ντερές, Iskele Cad), και ίσως υπήρχε/αν και στην Eski Pazar, όπως φαίνεται στη φωτογραφία DSCF1076 σ΄ αυτή την οδό με το νεαρό που κρατάει το ταψί με τα κουλούρια], αποτέφρωσε 100 σπίτια και μια εκκλησία και προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε άλλες δύο, που δεν προσδιορίζονται. Τα 95 σπίτια που καταστράφηκαν ανήκαν σε πολύ φτωχές οικογένειες, που όχι μόνο δεν είχαν πλέον σπίτι να μείνουν, αλλά και χρήματα για να ζήσουν. Οι μάνες κλαίγανε και για τις προίκες των κοριτσιών τους που με τόσο κόπο είχαν δημιουργήσει και αυτές κάηκαν. Οι συνολικές ζημιές υπολογίζονταν στις 30.000 λίρες.

Για την κατάσβεση της πυρκαγιάς, στάλθηκαν αντλίες από τους αφενός Louis Larme, εργοστασιάρχη μεταξουργείου αφετέρου την εταιρεία του σιδηροδρόμου Μουδανίων-Προύσης. Επίσης, προσέτρεξαν για βοήθεια και κάτοικοι από τα Μουδανιά, τη Συγή και το Νεοχώρι Μουδανιών. Από τους πρώτους που έφτασαν στον τόπο της καταστροφής ήταν ο καϊμακάμης Μουδανιών, ο αρχιμανδρίτης Κων. Αράβογλου, εκπρόσωπος του μητροπολίτη, ο μουδίρης Ακρήφ Μουσταφά εφέντης, και η δημαρχία και οι πρόκριτοι που έστειλαν στη Μονή Μηδικίου 20 οικογένειες.

Με διαταγή του νομάρχη Μουνίρ πασά, που παραθέριζε στα Μουδανιά, στάλθηκαν 800 οκάδες άρτου, με την εντολή να διανεμηθούν από τη δημαρχία επί 8 ημέρες στις άπορες οικογένειες. Επίσης, οι φιλάνθρωποι αδελφοί Τσοπάνογλου από τη Συγή απέστειλαν δωρεάν 100 οκ. άρτου και άλλοι διάφορα βοηθήματα.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο ανώνυμος συντάκτης των ανταποκρίσεων παροτρύνει με τα κείμενά του τον μητροπολίτη, τους κατοίκους των γειτονικών πόλεων και χωριών, αλλά και την κυβέρνηση να βοηθήσουν οικονομικά τους αναξιοπαθούντες Τριγλιανούς.

Τα κείμενα των ανταποκρίσεων παρατίθενται αυτούσια στην καθαρεύουσα και με την ορθογραφία της εποχής εκείνης.







Εκ Τριγλίας επιστέλλονται ημίν και τα εξής πληρέστερα περί της εκεί επισυμβάσης καταστρεπτικής πυρκαϊάς:

Την νύκτα της παρασκευής προς σάββατον, 29 λήγοντος, περί την 6ην ώραν πυρκαϊά εκραγείσα εν τω κέντρω της ημ. κωμοπόλεως εντός 8 ωρών απετέφρωσε περί τας 100 οικοδομάς, εν αίς και έναν ναόν, εξ ού μόνο η ιστορική εικών της Θεομήτορος εσώθη.

Έντρομοι οι πάντες αφυπνισθέντες έδραμον εις τον τόπον της καταστροφής, ίνα εργασθώσι κατά του πυρός. Το πυρ εξεράγη εκ τινος αρτοποιείου, μεταδοθέν δε εν ακαρεί εις τας παρακειμένας ξυλίνας οικίας, περιέζωσε δια ουρανομήκων φλογών ολοκλήρους συνοικίας, και ταύτα εν εποχή καθ' ήν ένεκα της από τριετίας επικρατούσης ακαρπίας, περιήλθεν αύτη εις ένδειαν λίαν επαυξηθείσαν και δια της φοβεράς ταύτης μάστιγος, καθόσον αι 95 των υπό της πυρκαϊάς καταστραφεισών οικογενειών διατελούσι πτωχόταται και μόλις δια της εργασίας αυτών αποζώσαι, μη δυνάμεναι επομένως εις το εξής ουχί εστίας προς κατοικίαν, αλλά τον επιούσιον άρτον να εξοικονομήσωσιν. Αι ζημίαι υπολογίζονται εις 30 χιλ. λιρών. Εκ Μουδανίων και Συγής περί το λυκόφως αφίκοντο αι πρώται βοήθειαι, σπεύσασαι εις τον τόπον της καταστροφής μετά αντλιών και παντός συντελέσαντος εις την παντελή κατάσβεσιν του πυρός, όπερ άνευ των ειρημένων βοηθειών θα ελάμβανε φρικωδεστέρας διαστάσεις και θα ηρήμου την κωμόπολιν ημών.

Εκ των πρώτων σπευσάντων εις τον τόπον της καταστροφής ήτο η Α. Ενδοξ. ο καϊμακάμης Μουδανίων, πολλοί εκ των τα πρώτα φερόντων κατοίκων αυτής και έτεροι, ως εκ της Συγής, οίτινες σπουδαίως συνετέλεσαν εις την κατάσβεσιν του παμφάγου πυρός. Αξιέπαινος ουχ ήττον απέβη η προθυμία, ήν έδειξε και η Α. πανοσιολ. ο αρχιμανδρίτης κ. Κωνσταντ. Αράβογλους, ο επαξίως αντιπροσωπεύων τον ημέτερον ιεράρχην, όστις δε παραμένων ενταύθα ένεκα των εξετάσεων, σπεύσας αυθωρεί εις τον τόπον της καταστροφής, παρώτρυνε τους πάντας, αυτός δίδων πρώτος το παράδειγμα εν τη υδροφορία. Και ο μουδίρης ημών Ακρήφ Μουσταφά εφέντης και η δημαρχία μετά των προκρίτων της κοινότητος ημών έσπευσαν να επιτελέσωσι το εαυτόν καθήκον, αποστείλαντος εις την ενταύθα Μονήν των πατέρων Μηδικείου υπέρ τας 20 οικογενείας.

Κατά διαταγήν  του νομάρχου ημών Μουνίρ πασσά, παραθερίζοντος εν Μουδανίοις, διανεμήθησαν 800 οκ. άρτου επί δύο ημέρας, διετάχθη δε η ενταύθα δημαρχία να διανέμη κατά συνέχειαν επί οκτώ ημέρας εις τας απόρους οικογενείας.
Ελπίζομεν ότι και η Α. Σ. ο προσφιλής ημών μητροπολίτης, ο επί τοις φιλανθρώποις διακρινόμενος αισθήμασι, θα σπεύση να ενσταλάξη ακεσώδυνον βάλσαμον παραμυθίας δια μικράς συνδρομής επερχόμενος επίκουρος εις τους αναξιοπαθούντας Τριγλιανούς, και ούτω δια του ευαγγελικού Αυτού παραδείγματος θα κεντηθή, πεποίθαμεν, και η χορδή των γειτόνων ημών κατοίκων Μουδανίων, Συγής και Προύσης, ών οι πολίται προθυμοποιηθήσονται όπως ανοίξωσι τα βαλλάντια αυτών και καταπαύσωσι τα δάκρυα των δυστυχών αυτών γειτόνων.

Και η Σ. Α. Κυβέρνησις, ής τρανά δείγματα αγαθοεργίας πολλάκις ελάβομεν, θα ευδοκήση όπως και αύθις επέλθη επίκουρος καλύπτουσα την γυμνότητα των πιστών αυτής υπηκόων δι' αυτοπροαιρέτου συνδρομής και επουλόνουσα τα τραύματα των απεγνωσμένων συμπολιτών ημών, ούς δεινώς απειλεί να θερίση το πεπρωμένον και ο θάνατος.







Από 2 αυγούστου επιστέλλονται ημίν και τάδε εκ Τριγλίας συμπληρωματικά των προηγουμένων γραφέντων:

Μητέρες λυσίκομοι εθρήνουν ομού μετά των πυρποληθεισών οικιών αυτών και την απώλειαν της προικός των εν Κων/πόλει ευρισκομένων θυγατέρων των, αίτινες δι΄εντίμου υπηρεσίας κατώρθωσαν να σχηματήσωσιν αυτήν. Προς τη αποτεφρωθείση δε και δύο έτεραι εκκλησίαι υπέστησαν ουκ ολίγας ζημίας. Αι αποτεφρωθείσαι οικοδομαί εξακολουθούσι να υποκαίωσι. Δια τα δυστυχή της πυρκαϊάς θύματα εκ διαφόρων μερών αποστέλλονται βοηθήματα, οι εκ της Συγής φιλάνθρωποι ομογενείς αδελφοί Τσοπάνογλου απέστειλαν δωρεάν 100 οκ. άρτου, εν τη προηγουμένη μου ελησμόνησα να αναφέρω μεταξύ των σπευσάντων εις τον τόπον της καταστροφής ότι αυθόρμητοι προσήλθον και οι κάτοικοι του Νεοχωρίου, του παρά τοις Μουδανίοις. Προς άπαντας τούτους η κοινότης ημών εκφράζει τας εγκαρδίους ευχαριστίας της. Επίσης εκφράζομεν τας ευχαριστίας μας και προς τον κ. Louis Larme, εργοστασιάρχην μεταξουργείου και προς την αξιότιμον διεύθυνσιν της εταιρείας του σιδηροδρόμου Μουδανίων-Προύσης, οίτινες αυθόρμητοι μας απέστειλαν τας αντλίας των.

           ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Α' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΕΠΣΑΝΑ 2025-26 (13η Αγωνιστική)

             ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ- ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΤΩ ΑΧΑΡΝΩΝ

            ΣΑΒΒΑΤΟ 13/12/25, ΩΡΑ 3 Μ.Μ.

              ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ ΡΑΦΗΝΑΣ




    ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ (14η)

    ΑΟ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ-ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ

 

               
               7/12/2025 ΑΡΗΣ ΒΟΥΛΑΣ - ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ 1-0

Κατά την έρευνα των ψηφιοποιημένων φύλλων της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ» της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, εντόπισα στον Β΄ τόμο του 1896 και στο φύλλο 8138 της Δευτέρας 1/13.7.1896 (2η σελ 2), στη στήλη ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ, άρθρο και σχόλια στην εγκύκλιο επιστολή του Πάπα Λέοντος ΙΓ' για την Ένωση των Εκκλησιών. Το άρθρο αυτό, που συντάχθηκε πριν από 129 χρόνια, είναι ιδιαίτερα επίκαιρο μετά την προ ολίγων ημερών πρώτη επίσημη επίσκεψη του πάπα Λέοντος ΙΔ', στην Τουρκία και το Λίβανο. Στην Τουρκία (28/11/2025), τον υποδέχθηκε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και στη συνέχεια επισκέφθηκε αφενός με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο τη Νίκαια, τιμώντας την επέτειο των 1700 χρόνων από την Α' Οικουμενική Σύνοδο, αφετέρου το Φανάρι για 1) τη δοξολογία στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου και 2) την υπογραφή κοινής δήλωσης με τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Επισημαίνεται ότι ο Πάπας Λέων ΙΔ', σε επιστολή με τίτλο "In unitate fudel" (Εν τη ενότητα της πίστεως), που δημοσιεύθηκε την 23η Νοεμβρίου 2025, τονίζει την «οικουμενική αξία» της Συνόδου της Νίκαιας και προσκαλεί τους πιστούς «να πορευθούν μαζί για να φθάσουν στην ενότητα και τη συμφιλίωση», αφήνοντας πίσω «θεολογικές διαμάχες» και καλλιεργώντας «έναν οικουμενισμό στραμμένο προς τον μέλλον». «Στην ενότητα της πίστης, η οποία κηρύχθηκε από τις απαρχές της Εκκλησίας, οι χριστιανοί καλούνται να πορευθούν με ομόνοια, διαφυλάττοντας και διαδίδοντας, με αγάπη και χαρά, το μήνυμα του Ιησού Χριστού» υπογραμμίζει.

Ερευνώντας την ιστορική εξέλιξη του θέματος των παπικών εγκυκλίων για την ένωση των Εκκλησιών, διαπίστωσα ότι ο Πάπας Λέων ΙΓ' είχε εκδώσει την από 18/30.9.1880  σχετική εγκύκλιο, το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε το 1882 τον «Εγκυκλίου Επιστολής Έλεγχο» του Φιλοθέου Βρυεννίου, μητροπολίτου Νικομηδείας, που βρήκα στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/d/0/1/metadata-312-0000214.tkl και αργότερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε το 1895 την «Εγκύκλιο Πατριαρχική και Συνοδική Επιστολή» που βρήκα στην ίδια πηγή https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/6/8/9/metadata-181-0000283.tkl διατυπώνοντας τις απόψεις του για το ίδιο θέμα. Με αφορμή τις φήμες ότι ο Πάπας Λέων ΙΓ' επρόκειτο να εκδώσει και νέα εγκύκλιο για το ίδιο θέμα «μη ανεχόμενος την επισήμως γενομένην αντίρρησιν», με την προαναφερθείσα Εγκύκλιο επιστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δημοσιεύθηκε στην περιοδική έκδοση της «Εκκλησιαστικής Αλήθειας» του Οικ. Πατριαρχείου της Παρασκευής 28.6/10.7.1896 το ακόλουθο άρθρο, το οποίο αναδημοσίευσε ο ΝΕΟΛΟΓΟΣ.

Στο άρθρο περιγράφεται η θέση του Πατριαρχείου και των Εκκλησιών της Ανατολής και του Βορρά, που ήταν ότι η συζήτηση για το θέμα της ένωσης θα μπορούσε να γίνει με τον ένα και μοναδικό όρο της αποδοχής της μιάς, αγίας, καθολικής και αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας. Και από την περίληψη της τελευταίας παπικής εγκυκλίου που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες, ο συντάκτης του άρθρου ισχυρίζεται ότι η Ρωμαϊκή Εκκλησία αρνιόταν πάντα τη συντέλεση της αληθινής ένωσης, απαιτώντας την υποταγή και την τυφλή υπακοή των άλλων σ΄ αυτήν, προσθέτοντας και το αλάθητο του Πάπα.

Το κείμενο της είδησης παρατίθεται αυτούσιο στην καθαρεύουσα και με την ορθογραφία της εποχής εκείνης.







Η της παρασκευής «Εκκλ. Αλήθεια» γράφει τάδε σχετικώς με την νέαν περί ενώσεως Εκκλησιών Εγκύκλιον του Πάπα:

Προ ικανού χρόνου διεδίδοτο η φήμη, ότι ο πάπας Λέων ο ΙΓ', μη ανεχόμενος την επισήμως γενομένην αντίρρησιν εις την προτέραν αυτού περί ενώσεως των Εκκλησιών εγκύκλιον επιστολήν δια της «Εγκυκλίου Πατριαρχικής και Συνοδικής επιστολής προς τους ιερωτάτους και θεοφιλεστάτους εν Χριστώ αδελφούς Μητροπολίτας και Επισκόπους και τον περί αυτούς ιερόν και ευαγή κλήρον και άπαν το ευσεβές και ορθόδοξον πλήρωμα του αγιωτάτου Αποστολικού και Πατριαρχικού Θρόνου Κωνσταντινουπόλεως1», προυτίθετο δια νέας περί ενώσεως πάλιν των Εκκλησιών εγκυκλίου επιστολής να αναιρέση τα κατά της προτέρας γραφέντα και να συνεχίση το εαυτού έργον. Εν τούτοις οι σοβαρώτερον και εμβριθέστερον  περί των τοιούτων σκεπτόμενοι ηδυνάτουν να πιστεύσωσιν, ότι όντως ο πρωθιεράρχης της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, ανήρ διαφημιζόμενος επί εξόχω πολιτική συνέσει και πνεύματι μετριοφροσύνης, θα προέβαινεν αταλαιπώρως εις τοιούτο τολμηρόν αληθώς και παρακεκινδυνευμένον διάβημα, προκαλών ούτω νέας αντιρρήσεις και αντεγκλήσεις και εξεγείρων  και εξάπτων επί μάλλον και μάλλον την πυράν της διχόνοιας και διαστάσεως. Εάν αληθώς εζήτει εν πνεύματι ειρήνης και ανοχής την των Εκκλησιών ένωσιν, πως ήτο δυνατόν, αντιλέγων και εμμένων εις τα πολλαχώς μέχρι τούδε παρά πολλών αναιρεθέντα καινοφανή δόγματα και διδάγματα, να συντελέση εις τον σκοπόν, ον εκουσίως ανέλαβεν; Είναι δε γνωστόν, ότι και επί ζητημάτων και θεμάτων ελάσσονος σημασίας και εις διαφωνίας ιδιωτικάς η εμμονή των διαφωνούντων εις τα αυτοίς δόξαντα ουδέποτε εις αίσιον καταλήγει αποτέλεσμα, εκτός εάν ο έτερος των διαφωνούντων, αναγνωρίσας την εαυτού πλάνην, συμμερισθή των γνώμην του άλλου.

Εν δε τω μεγάλω τούτω χριστιανικώ και εκκλησιαστικώ ζητήματι απ' αιώνων ήδη κατεδείχθη, ότι αι Εκκλησίαι της Ανατολής και του Βορρά, αι δικαίως και μετά λόγου αντιποιούμεναι της αδόλου Ορθοδοξίας, επί ενί και μόνω όρω εννοούσι την συνεννόησιν και την ένωσιν, επί τω όρω της αποπτύσεως πάσης εν τοις δόγμασι και τω διοικητικώ της Εκκλησίας συστήματι καινοτομίας, της διαφαινούσης προς την αγνήν και άμωμον διδασκαλίαν της μιάς, αγίας, καθολικής και αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας. Είναι δε πρόθυμοι και εάν παρ' αυταίς τοιούτο κακόν παρεισέφρεισε, ν' αποκηρύξωσιν αυτό και δημοσία το εαυτών ν' ανομολογήσωσι σφάλμα, καίτοι άλλως ακράδαντον έχουσι πεποίθησιν, ότι πιστώς διετήρησαν την διδασκαλίαν της μιάς, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Εν τούτοις η Ρωμαϊκή Εκκλησία πάντοτε τας τοιαύτας διαθέσεις και το μόνον συντελεστικόν προς αληθή ένωσιν τοιούτο φρόνημα απηρνήθη, και πάντοτε την ένωσιν προβάλλουσα, προβάλλει την τελείαν των άλλων εις εαυτήν καθυπόταξιν και την τυφλήν υπακοήν εις το απορροφητικόν αυτής πνεύμα. Τούτων δε ούτως εχόντων, τίνα άρα γε σοβαρόν λόγον δύναται να έχη απάντησις και αντίρρησις του πάπα εις τα κατά της προτέρας αυτού περί ενώσεως των Εκκλησιών εγκυκλίου επιστολής επισήμως ή ιδιωτικώς γραφέντα; Άρα γε θα μετέπειθον ταύτα σοβαρούς ανθρώπους, εκ των προτέρων γνωστού όντως ότι ουδεμία αλλοίωσις θα επήρχετο εις τα φρονήματα του Ρωμαίου ποντίφηκος και μάλιστα των περί αυτόν; Ίσως το έγγραφον τούτο, αποκρούον τας αντιρρήσεις, θα συνετήρει το γόητρον του αλάθητου παρά τοις αφελεστέροις. Αλλ' άρα γε δεν υποβιβάζει αληθώς τούτο το πραγματικόν γόητρον του ανωτάτου αρχηγού της Ρωμαϊκής Εκκλησίας και δεν παρέχει αφορμάς εις νέας αντιρρήσεις και νέους ελέγχους; Ούτως εσκέπτοντο πολλοί μετά λόγου. Και όμως οι ούτω σκεπτόμενοι εψεύσθησαν των ελπίδων, και ιδού ο πάπας Λέων ο ΙΓ' εν τη κονίστρα αγώνος δι' αυτόν μάλιστα και τους περί αυτόν δυσχερεστάτου. Διότι, εάν και πολλαχού άλλοθι αληθεύη το πάλαι ειρημένον, «Έστι και σιγάς ακίνδυνον γέρας», ιδία όμως και κατ' εξοχήν εφαρμόζεται εις την περίστασιν ταύτην, καθώς και οσάκις άλλοτε ο λόγος έτι μάλλον κατάδηλον ποιεί το άδικον, εν ω η σιγή αποκρύπτει πως αυτό.

Η νέα εγκύκλιος επιστολή του πάπα Λέοντος του ΙΓ' εξεδόθη τη 30 Ιουνίου κατά το γρηγοριανόν ημερολόγιον, ήτοι κατά την αυτήν ημέραν της μνήμης των αγ. Αποστόλων. Όντως η ημέρα της εκδόσεως ήτο καταλληλοτάτη, και ίσως, εάν μετά μείζονος απαθείας ανεπολείτο ο βίος και το έργον ενός εκάστου των Αποστόλων, οι συντάκται της παπικής εγκυκλίου μεγαλειτέραν θα εδείκνυον προσοχήν περί την έξαρσιν ενός και μόνου εκ των Αποστόλων ως κορυφής και αρχηγού των άλλων υπερόχου και ανεξελέγκτου. Αλλ' ως εκ της βραχείας περιλήψεως της εγκυκλίου ταύτης, ην εν εφημερίσιν αναγινώσκομεν, καταφαίνεται, το κακόν μάλλον ηύξησεν ή εμειώθη. Διότι κατά την περίληψιν ταύτην ο ρωμαίος πρωθιεράρχης ρητώς και σαφώς λέγει, ότι «της Εκκλησίας ούσης μιάς και μόνης, ο θεμελιωτής αυτής Ιησούς Χριστός προς αποφυγήν της παρερμηνείας και διαστροφής της διδασκαλίας αυτού εξελέξατο τους Αποστόλους μεθ' ενός αρχηγού αναμφισβητήτου  και διηνεκούς. Ο Κύριος, λέγει, ώρισε την ενότητα της διευθύνσεως της Εκκλησίας προς πλήρη ένωσιν της κοινωνίας των πιστών, ενεπιστεύθη δε την διεύθυνσιν ταύτην εις τον Απόστολον Πέτρον και τους διαδόχους αυτού. Εις αυτούς, λέγει, έδωκε την ανωτάτην αυθεντίαν μετά του προνομίου του αλαθήτου εν τη πίστει. Ουδείς δύναται ν' ανυψώση θρόνον τινά κατέναντι του του ρωμαϊκού θρόνου, ούτινος η αυθεντία δεν είναι μόνον τιμητική, αλλά και πλήρους δικαιοδοσίας». Καταλήγει δε η εγκύκλιος αύτη εις προτροπήν πάντων των πιστευόντων εις τον Ιησούν Χριστόν ως Υιόν του Θεού και Σωτήρα να προσκολληθώσιν εις την Εκκλησίαν αυτού, οίαν ούτος συνέστησεν αυτήν. Απευθύνεται δε εις πάντας τους επισκόπους της καθολικής Εκκλησίας και περιέχει 112 χωρία της αγίας Γραφής και των πατέρων της Εκκλησίας, εφ ων, ως νομίζει ο Ρωμαίος ποντίφηξ, θεμελιούται το οικοδόμημα αυτού.  Και όμως, εάν εκ της περιλήψεως ταύτης δυνάμεθα ασφαλές τι να εικάσωμεν, και η εγκύκλιος αύτη θεμελιούται επί της αυτής άμμου, εφ' ης και η προτέρα και τοσαύτα άλλα έργα δυτικών τινων θεολόγων, στενώς εχομένων του πρωτείου, της υπεροχής και του αλαθήτου του πάπα, επ' ουδενί δε λόγω εννοούντων να καταλίπωσιν εξουσίαν, ην εις χρόνους αγνοίας προσεπόρισαν αυτοίς εκκλησιαστικαί και πολιτικαί ανωμαλίαι. 'Όπως δήποτε όμως μεθ' ικανού ενδιαφέροντος αναμένομεν το γνήσιον κείμενον αυτή, ίνα ακριβώς γνωρίσαντες το περιεχόμενον απαντήσωμεν τα πρέποντα, και διαφωτίσωμεν το χριστεπώνυμον πλήρωμα της μιάς, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας.

(1) Εξεδόθη εν Κωνσταντινουπόλει κατά Αύγουστον του ͵αωϟεʹ (1895) εις πολλάς χιλιάδας αντιτύπων και ταχέως μετεφράσθη εις πολλάς γλώσσας, και ιδία εν τη Ορθοδόξω Ρωσία, όπου πολλαί και εις πολλά αντίτυπα εγένοντο ρωσικαί μεταφράσεις.