Της Παναγιάς τα γράμματα
Έτσι ονόμαζαν οι πατριώτες μας την ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου.
Κάθε Παρασκευή, όλη την μεγάλη σαρακοστή , έτρεχαν με την σύνοψη στο χέρι, με ευλάβεια, στην Παλιά Τρίγλια, στις μεγάλες και ωραίες εκκλησίες και στη Ν. Τρίγλια, στον γραφικό Άη- Θανάση, με τον Παπαστυλι ανό και αργότερα με τον Παπαμελέτ η. Ακούραστο ι ψάλτες ο πρόεδρος κ. Σταύρος Μελκής, ο Δημήτριος ο δάσκαλος, ο μπάρμπα Τσαλίκας και άλλοι.
Ακόμα και οι αγρότες (ρετζεπέρη δες ) σχολούσαν νωρίς να μην χάσουν την ακολουθία . Ήταν Θεοτοκολά τρες οι πατριώτες μας, επηρεασμέ νοι ίσως από τις ωραίες εικόνες της Θεοτόκου που υπήρχαν στην Παλιά Τρίγλια. Σήμερα η μία στη Ραφήνα της Παντοβασί λισσας και η άλλη η του Θεού Επίσκεψη (Αγία επίσκεψη), που βρίσκεται στο Βυζαντινό Μουσείο των Αθηνών, αριστούργ ημα τέχνης ψηφιδωτό .Στην είσοδο του Μουσείου υπάρχουν αντίτυπα σε διάφορα μεγέθη, από τα οποία καλά είναι να προμηθευτ ούμε όλοι οι Τριγλιανο ί, να θυμόμαστε τα μεγαλεία της πατρίδας μας.
Ακολουθού σαν τα νυμφία (οι ολονύκτιε ς), που με την ίδια ευλάβεια παρακολου θούσαν όλοι μέχρι που οι γονείς μας έδιναν την άδεια και στα κορίτσια τους να βγαίνουν μετά τη δύση του ήλιου από το σπίτι για την εκκλησία.
Το Μέγα Σάββατο θα τέλειωναν όλες οι δουλειές και τα μικρά παιδιά θα πήγαιναν τους αρμεγάδες . Αρμεγα έλεγαν τα δώρα που έστελνε η νιόπαντρη στους κουμπάρου ς, η αρραβωνια σμένη στον γαμπρό κ.λ.π Σ' ένα μεγάλο δίσκο, που τον έλεγαν καμπαρέ, τοποθετού σαν τα δώρα και δίπλα σε μια πιατέλα τα γλυκά τα Τριγλιανά ( παντεσπάν ι, κουραμπιέ δες, τσίμπλες, κρασάτο ) που τα σκέπαζαν με άσπρο κεντημένο σκέπασμα και που τα παιδιά τα πηγαίναμε ευχαρίστω ς, γιατί θα παίρναμε μπαξίσι. Μετά έφθανε η ποθητή Πασχαλιά, που με τόση λαχτάρα περιμέναμ ε.
Ήταν τόσο διαφορετι κά από σήμερα.. .Μετά από την μεγάλη νηστεία θα τρώγαμε χίλια καλά, θα βάζαμε καινούρια παπούτσια και ρούχα , που οι μανούλες μας τα έραβαν με τα χεράκια τους. Όση φτώχια και αν είχαμε στην στην προσφυγιά , τέτοια χρονιάρα μέρα όλα τα παιδιά κάτι καινούριο θα φορούσαν.
Σήμερα πολύς κόσμος ταξιδεύει, μα τότε όλοι οι συγγενείς γιόρταζαν μαζί στο πασχαλιάτ ικο τραπέζι, τσούγκριζ αν τ' αυγά και έψαλλαν το Χριστός Ανέστη!
Βέβαια δεν έλειπαν και τα τραγούδια .
"Ενα απ' αυτά :
Κυνηγός που κυνηγούσε εις τα δάση μια φορά
Έτυχε να συναντήσε ι μια ερημοκκλη σιά
Προχωρεί και μπαίνει μέσα με λυπητερή καρδιά
Βλέπει εκεί που προσκυνού σε μια μικρή καλογριά
Καλογραία μου της λέγει τ' όνομα σου επιθυμώ
ας το μάθω και άς ποθάνω στο ερημοκκλή σι αυτό
Τ' όνομα μου δεν στο λέγω γιατί θα με λυπηθείς
γιατί εσύ είσαι η αιτία καλογραία να με δεις
Το ψωμί μου είναι το χόρτο το κρεβάτι μου αυτό
και μια πέτρα προσκεφάλ ι έτσι μούτανε γραφτό.
Όπου δεις δυο κυπαρίσσι α και στη μέση μια μηλιά
Εκεί μέσα είναι θαμένη μια μικρή καλογριά.
(Δημοσιεύτ ηκε στα «Τριγλιανά Νέα» ,12 Μαΐου 1977)
