Θέμα: Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ - ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ 17 ΙΟΥΛΙΟΥ 1944

[Μέλος Φόρουμ]

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ – ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗ ΡΑΦΗΝΑ 17 ΙΟΥΛΙΟΥ19 44


Η Αγία Μαρίνα είναι εκκλησάκι της Ραφήνας που έγινε στο υπόγειο γερμανικό πολυβολεί ο που υπήρχε μέσα στην κορυφή του πελώριου παραθαλάσ σιου βράχου, που σήμερα ονομάζουμ ε Άγιο Νικόλαο. Το γερμανικό πολυβολεί ο μετατράπη κε σε εκκλησάκι που πήρε το όνομα Αγία Μαρίνα. Η Αγία Μαρίνα έγινε εκκλησάκι σε ανάμνηση του Γερμανικο ύ μπλόκου που έγινε  στη Ραφήνα την 17η Ιουλίου 1944.

Πάνω από το γερμανικό πολυβολεί ο κτίστηκε το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου τον  Oκτώβριο του 1947  από τους Όθωνα Μέντη, Χρυσό Καβουνίδη, Νίκο Ιωαννίδη,  και με αρχιτέκτο να  τον Κυπριανό Μπίρη. Πάνω από την Αγία Μαρίνα και στο βράχο που είναι  κτισμένος ο ολόλευκος Άγιος Νικόλας, φαίνεται το απέραντο γαλάζιο του Νότιου Ευβοϊκού και πιοπέρα τα νησιά, με μοναδική ομορφιά και θέα.  Το εκκλησάκι αποτελεί σύμβολο της πόλης.

Για το γερμανικό μπλόκο που έγινε στις 17 Ιουλίου 1944 συνοπτικά αναφέρουμ ε τα παρακάτω:
 Έμπαινε το καλοκαίρι του 1944,  o Γερμανικό ς στρατός οπισθοχωρ ούσε παντού (Ρωσία – Βόρεια Αφρική). Οι Σύμμαχοι σημείωναν νίκες σ’ όλα τα μέτωπα. Οι Έλληνες αντάρτες χτυπούσαν τους κατακτητέ ς όπου τους έβρισκαν. Οι αντάρτες εμφανίζον ταν πια και στα πρόθυρα της Αθήνας, όπως στις βουνοπλαγ ιές της Πεντέλης.

Στις 12 Ιουλίου 1944 σε ενέδρα στο Πικέρμι σκοτώνουν από λάθος το Γερμανό λοχαγό Διοικητή του «Οχυρού» της Ραφήνας και το Γερμανό λοχαγό Λιμενάρχη της Ραφήνας. Η ενέδρα είχε σκοπό να χτυπήσει άλλο Γερμανικό αυτοκίνητ ο για να απελευθερ ώσει Έλληνες κρατούμεν ους που θα τους πήγαιναν από την  Αγία Μαρίνα του Μαραθώνα στην Αθήνα.
Το μαντάτο έφθασε αυθημερόν ψιθυριστά στη Ραφήνα. Ο κόσμος της Ραφήνας φοβήθηκε αντίποινα και άρχισε να φεύγει, άλλοι προς Νέα Μάκρη, άλλοι προς Σπάτα και άλλοι έξω στα κτήματα.
Οι Γερμανοί της Ραφήνας δεν κινήθηκαν καθόλου για δυο-τρεις ημέρες, τα πάντα ήταν όπως πριν, ο κόσμος άρχισε να γυρίζει στα σπίτια του. Ξεθάρρεψε .
Στις 17 του μηνός Ιουλίου, ημέρα Τετάρτη ( ανήμερα της Αγίας Μαρίνας), κάνουν  «μπλόκο» στο συνοικισμ ό της Ραφήνας  τα Ες -Ες και η Γκεστάπο, συλλαμβάν ουν όλους τους άνδρες και τους συγκεντρώ νουν στην πλατεία μπροστά στο ξενοδοχεί ο του Τζιβάνη Μακασίκη  (σήμερα καφετερία Χρ. Διαγγελάκ η).
Συνελήφθη ο τότε Πρόεδρος Τριγλιανό ς Αναστάσης Λύρατζης και αφού τον χτύπησαν, μπροστά στα μάτια όλων των Ραφηνιωτώ ν, έτσι καταματωμ ένο και παραμορφω μένο τον ανέβασαν σ’ ένα Γερμανικό τζιπ και τον γύριζαν μέσα στο συνοικισμ ό για να υποδείξει πρόσωπα και σπίτια. Αυτός απάντησε ούτε τα πρόσωπα ούτε τα σπίτια τους γνωρίζει «δεν ξέρω απαντούσε». Ήταν πατριώτης .
Στο «μπλόκο» συνέλαβαν 20 Ραφηνιώτε ς και τον Πρόεδρο.

Αυτοί που συνελήφθη σαν είναι:
Με το «μπλόκο» συνελήφθη καν 21 Ραφηνιώτε ς:    
Αναστάσης Λύραντζης (Πρόεδρος της Κοινότητα ς)
Χρυσός Λέου
Οι αδελφοί Σωτήρης και Ιορδάνης Δελημανώλ ης    
Μενέλαος Ρεμπάπης
Σωτήριος Κανσός
Σταύρος Διαμαντάκ ης
Δαμιανός Κεχαγιόγλ ου
Δημήτριος Γιάνναρος
Γιώργος Ραυτόπουλ ος    
Θεόδωρος Ραυτόπουλ ος
Αρτέμης Μπενάκης (ταχυδρομι κός)
Ευάγγελος Μπενάκης
Πόπος Ιωάννης
Αντώνης Δρυμάλας (Τελώνης)
Γεώργιος Αλεξανδρί δης (Δικηγόρος – γερμανομα θής)
Μικρόπουλ ος Νικόλαος
Αναζητούσ αν επίμονα τον Αντώνη Αντωνιάδη (Γραμματέα της Οργάνωσης του Ε Α Μ της Ραφήνας) και τον Γιάννη Μπογιατζή (Μεγάλο αγωνιστή, στέλεχος της Οργάνωσης του Ε Α Μ Ραφήνας).
Αντί για τον Αντώνη Αντωνιάδη συνέλαβαν την γυναίκα του Ζωγραφιά (έγκυο τότε στην κόρη τους Τασούλα) και τα αδέλφια του Σταύρο και Γιώργο Αντωνιάδη . Για τον Γιάννη Μπογιατζή τον αδελφό του Μιλτιάδη.

Φόρτωσαν όλους τους συλληφθέν τες σ΄ένα φορτηγό και φύγανε. Τους οδήγησαν στο κτήμα Λεβίδη στην Παλλήνη και τους έστησαν στον τοίχο της μάντρας για εκτέλεση.
Πιασμένοι χέρι – χέρι, με τα πολυβόλα των Γερμανών στημένα απέναντι τους  οι σκοπευτές τους περίμεναν το κέλευσμα…
Στην κρίσιμη εκείνη στιγμή έρχεται με μεγάλη ταχύτητα μια κούρσα από το μέρος της Ραφήνας φρενάρει απότομα και κατεβαίνε ι ένας Γερμανός αξιωματικ ός. Σηκώνει τα χέρια ψηλά και φωνάζει δυνατά «Δις νιχτι κομμουνισ τ», «αυτοί δεν είναι κομμουνισ τές», «νιξ καπούτ». Τον αναγνωρίζ ουν, είναι ο Γερμανός υποδιοικη τής του Ναυτικού στη Ραφήνα, ο «χοντρός» όπως του είχαν βγάλει παρατσούκ λι στη Ραφήνα. Θεωρείτο σκληρός άνθρωπος, αγέλαστος, απόμακρος . Τον κύκλωσαν οι Γερμανοί αξιωματικ οί μίλησαν για αρκετή ώρα και έφυγε. Δεν εκτελέστη καν. Μετά τους ξάπλωσαν κάτω και τους πατούσαν. Ο Γ. Αλεξανδρί δης διαμαρτυρ ήθηκε  στα Γερμανικά, τους είπε για το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Με μια ριπή έμεινε νεκρός.
Από το κτήμα Λεβίδη τους πήγαν στο στρατόπεδ ο Χαϊδαρίου, στις φυλακές Αβέρωφ και στο Στρατόπεδ ο στο Γουδή. 
Τελικά γλύτωσαν.
Τα γεγονότα είναι σπουδαία και μεγάλα και αποτελούν την ιστορία της Ραφήνας κατά την περίοδο της Κατοχής. Τα γεγονότα αυτά πιστεύω ότι κάποτε θα τα γράψω με λεπτομέρε ιες όπως μου τις έχουν εξιστορρή σει: ο πατέρας μου, Χρήστος Δημητρακό ς, στέλεχος τότε της Οργάνωσης του ΕΑΜ Ραφήνας, ο νονός μου, Αντώνης Αντωνιάδη ς, η νονά μου, Ζωγραφιά Αντωνιάδη και ο πιο μικρός τότε από τα αδέλφια, Γιώργος Αντωνιάδη ς. Τα γεγονότα εξιστορεί, επίσης, ο Θανάσης ο Πιστικίδη ς στο βιβλίο του «Ριζώματα – Βιώματα – Παθήματα, Αληθινές Ιστορίες, Ραφήνα 1985».
     Είχα την τύχη να γνωρίσω, στις αρχές του 2000 τον  Ασημάκη (Σίμο) Φραγκουλά κη, γεννημένο το 1924, κάτοικο Ελευσίνας, ο οποίος ήταν νεαρός αντάρτης του 34ου Συντάγματ ος του ΕΛΑΣ, από τα Δερβενοχώ ρια. Μία ομάδα ανταρτών είχε κατέβει στο Μαραθώνα και με άλλους αντάρτες δρούσαν στην περιοχή της Πεντέλης. Ο Σίμος Φραγκουλά κης έλαβε μέρος στην επιχείρησ η στο Πικέρμι και μου εξιστόρησ ε τα γεγονότα. Τα γεγονότα που έζησε κατά τη περίοδο της Κατοχής και της Αντίσταση ς, τα εξιστόρησ ε με εξαιρετικ ή σαφήνεια και αξιοθαύμα στη μνήμη στο Περιοδικό «Πόσιμον Ύδωρ» της Ελευσίνας σε μια οκτασέλιδ η συνέντευξ η συμπληρωμ ένη με φωτογραφί ες ανταρτών στο Μαραθώνα.



Στάθης Δημητρακό ς

[Μέλος Φόρουμ]

Τετάρτη, 16 Ιουλίου 2013.
Η γιορτή της Αγίας Μαρίνας ψηλά πάνω από το λιμάνι της Ραφήνας.
Με φόντο τα πλοία και την απέραντη θάλασσα, κόσμος πολύς ανέβηκε για να τιμήσει τη γιορτή.
Η ζωντανή ιστορία της Ραφήνας, το μπλόκο της 17ης Ιουλίου 1944, η σύλληψη 21 Ραφηνιωτώ ν, η σωτηρία τους, η μετατροπή του γερμανικο ύ πολυβολεί ου στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας σε ανάμνηση της σωτηρίας των  20 από τους 21 συνολικά Ραφηνιώτε ς που συνελήφθη σαν στο μπλόκο της Ραφήνας.

Ο δήμαρχος της πόλης, Δημοτικοί Σύμβουλοι, και πολλοί Ραφηνιώτε ς και επισκέπτε ς της πόλης έδωσαν το παρών.
Μια γιορτή που αποτελεί πάντα αφορμή για να θυμηθούμε τα όσα συνέβησαν πριν από 69 χρόνια και τα οποία περιγράφε ι αναλυτικά παραπάνω ο καλό φίλος Στάθης Δημητρακό ς.

[Μέλος Φόρουμ]

Ας αφήσουμε τον Στάθη Δημητρακό να μας εξιστορήσ ει το μπλόκο της Ραφήνας  με μια παλιά ανάρτηση


..................Στις 12 Ιουλίου 1944 σε ενέδρα κοντά στο Πικέρμι σκοτώνουν το Γερμανό λοχαγό Διοικητή του «Οχυρού» της Ραφήνας και το Γερμανό λοχαγό Λιμενάρχη της Ραφήνας. Η ενέδρα είχε σκοπό να χτυπήσει άλλο Γερμανικό αυτοκίνητ ο για να απελευθερ ώσει Έλληνες κρατούμεν ους που θα τους πήγαιναν από τη  Αγία Μαρίνα του Μαραθώνα στην Αθήνα.
Στις 17 του μηνός Ιουλίου Τετάρτη ( ανήμερα της Αγίας Μαρίνας ) κάνουν  «μπλόκο» στο συνοικισμ ό της Ραφήνας  τα Ες -Ες και η Γκεστάπο, συλλαμβάν ουν όλους τους άνδρες και τους συγκεντρώ νουν στην πλατεία μπροστά στο ξενοδοχεί ο του Τζιβάνη Μακασίκη    (σήμερα καφετερία Διαγγελάκ η).
Συνελήφθη ο Πρόεδρος Αναστάσης Λύρατζης και αφού τον χτυπήσαν, μπροστά στα μάτια όλων των Ραφηνιωτώ ν, έτσι καταματωμ ένο και παραμορφω μένο τον ανέβασαν σ’ ένα Γερμανικό τζιπ και τον γύριζαν μέσα στο συνοικισμ ό της Ραφήνας για να υποδείξει πρόσωπα και σπίτια. Αυτός απάντησε ούτε τα πρόσωπα ούτε τα σπίτια τους γνωρίζει, «δεν ξέρω απαντούσε . Στο «μπλόκο» συνέλαβαν 20 Ραφηνιώτε ς και τον Πρόεδρο. Αυτοί που συνελήφθη σαν είναι:
Φορτώσαν όλους τους συλληφθέν τες σ΄ένα φορτηγό και φύγανε. Τους οδήγησαν στο κτήμα Λεβίδη στην Παλλήνη (Χαρβάτι) και τους έστησαν στον τοίχο της μάντρας για εκτέλεση.
Πιασμένοι χέρι – χέρι, με τα πολυβόλα των Γερμανών στημένα απέναντι τους  οι σκοπευτές τους περίμεναν το κέλευσμα…
Στην κρίσιμη εκείνη στιγμή έρχεται με μεγάλη ταχύτητα μια κούρσα από το μέρος της Ραφήνας φρενάρει απότομα και κατεβαίνε ι ένας Γερμανός αξιωματικ ός. Σηκώνει τα χέρια ψηλά και φωνάζει δυνατά «Δις νιχτι κομμουνισ τ», «αυτοί δεν είναι κομμουνισ τές», «νιξ καπούτ». Τον αναγνωρίζ ουν, είναι ο Γερμανός υποδιοικη τής του Ναυτικού στη Ραφήνα.
Τον κύκλωσαν οι Γερμανοί αξιωματικ οί μίλησαν για αρκετή ώρα και έφυγε. Δεν εκτελέστη καν. Μετά τους ξάπλωσαν κάτω και τους πατούσαν. Ο Δικηγόρος-Γερμανομαθής Γ. Αλεξανδρί δης, ένας από τους 21 συλληφθέν τες, διαμαρτυρ ήθηκε  στα Γερμανικά, τους είπε για το διεθνές δίκαιο και τις διεθνής συνθήκες. Με μια ριπή έμεινε νεκρός.
Από το κτήμα Λεβίδη τους πήγαν στο στρατόπεδ ο Χαϊδαρίου, στις φυλακές Αβέρωφ και στο Στρατόπεδ ο στο Γουδή. 
Λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών απελευθερ ώθηκαν.
http://www.triglianoi.gr/index.php?topic=739.0

[Μέλος Φόρουμ]

Ας ξαναγυρίσ ουμε νοερά πίσω στο χρόνο.
Εβδομήντα χρόνια πριν, στα 1944.
Ας παρακολου θήσουμε τα γεγονότα που οδήγησαν στο μπλόκο της Ραφήνας, στις 17 Ιουλίου 1944.
 
"Στις 12 Ιουλίου 1944 σε ενέδρα στο Πικέρμι σκοτώνουν από λάθος το Γερμανό λοχαγό Διοικητή του «Οχυρού» της Ραφήνας και το Γερμανό λοχαγό Λιμενάρχη της Ραφήνας. Η ενέδρα είχε σκοπό να χτυπήσει άλλο Γερμανικό αυτοκίνητ ο για να απελευθερ ώσει Έλληνες κρατούμεν ους που θα τους πήγαιναν από την  Αγία Μαρίνα του Μαραθώνα στην Αθήνα".


Τα χρόνια περνούν και υπηρετώ ως Παθολόγος-Διευθυντής στο Κέντρο Υγείας Ελευσίνας .
Στην Ελευσίνα έμεινα συνολικά 15 χρόνια.

Στο Κέντρο Υγείας έβλεπα έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, τον Ασημάκη (Σίμο) Φραγκουλά κη, συμιακής καταγωγής .
Μια μέρα, γύρω στο 2006, με ρώτησε:
- Γιατρέ, από είσαι;
Του απάντησα ότι είμαι από τη Ραφήνα.
Και τότε ο Σίμος Φραγκουλά κης μου είπε:
«Την ξέρω την περιοχή γιατί ήμουν αντάρτης εκεί.
Η διμοιρία μου σκότωσε τους δύο «Ναυάρχους», τους Γερμανούς αξιωματικ ούς που υπηρετούσ αν στη Ραφήνα τον Ιούλιο του 1944. Τα γεγονότα τα έχω περιγράψε ι στο Χαράλαμπο τον Πέππα και τον Νίκο τον Τσοπελάκη στο περιοδικό "Πόσιμον Ύδωρ".

Μέσα από την αφήγηση του Σίμου του Φραγουλάκ η γυρνάμε ξανά πίσω σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια.
Τα παιχνίδια της ζωής είναι μοναδικά.
Μέσα από μια τυχαία συνάντηση άρχισε να ξετυλίγετ αι ξανά το κουβάρι της μνήμης.
Και αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σίμος ο Φραγουλάκ ης πέρα από τα γεγονότα της εξόντωσης των δύο γερμανών αξιωματικ ών που οδηγούν στο μπλόκο της Ραφήνας, στις 17 Ιουλίου 1944, αναφέρετα ι και σε ένα άλλο θρύλο της Ραφήνας, το "Αγία Κυριακή" και τις αποδράσει ς κατά τη διάρκεια της κατοχής.

Ο Ασημάκης (Σίμος)  Φραγκουλά κης (Αετός) ήταν οργανωμέν ος στην Αντίσταση στην Ελευσίνα από τον Δεκέμβριο του 1942.
Μετά από μια  απόπειρα εξόντωσης ενός συνεργάτη των Γερμανών στο γήπεδο της Ελευσίνας ανέβηκε στο βουνό, στα Δερβενοχώ ρια.
Πήγε στο 34ο Σύνταγμα Ανταρτών του ΕΛΑΣ που έδρευε στα Δερβενοχώρια.



Ο Σίμος Φραγκουλά κης (Αετός), την ημέρα που μπήκαν οι αντάρτες στην Αθήνα.


Παρέμεινε για ένα μήνα στο Κοκκίνι και από εκεί και πέρα την πορεία του θα τη διαβάσουμ ε όπως τη διηγήθηκε στον Χαράλαμπο Πέππα και τον Νίκο Τσοπελάκη .
Μια πραγματικ ή κατάθεση ψυχής του Σίμου Φραγκουλά κη.  στον Χαράλαμπο Πέππα και τον Νίκο Τσοπελάκη .
Η συνάντηση του με τον Χαράλαμπο Πέππα και τον Νίκο Τσοπελάκη πραγματοπ οιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης 6 Απριλίου 2006 στο σπίτι του Σίμου και της γυναίκας του Μαρίκας Φραγκουλά κη.
Όσα τους διηγήθηκε καταγράφη καν στις σελίδες του εξαιρετικ ού περιοδικο ύ «Πόσιμον Ύδωρ» (τεύχος 20ο, καλοκαίρι του 2006) που εκδιδόταν στην Ελευσίνα για μια περίπου δεκαετία. 


Αετός
(Ασημάκης Φραγουλάκ ης)

Απόσπασμα από το περιοδικό "Πόσιμον Ύδωρ" 

...Στο Μαραθώνα

- Μετά το Κοκκίνι  πού βρέθηκες;
- Πήγαμε στο Σύνταγμα, στα Κρόρα .  Έπρεπε να φτιάξουν μια διμοιρία που θα δρούσε ανεξάρτητ η στα Μεσόγεια. Ξεκινήσαμ ε από τα Δερβενοχώ ρια με το Γιάννη Σουλτάνη και άλλους 6-7. Μετά γίναμε στην πορεία γύρω στους είκοσι. Είχαμε καθοδηγητ ή από το Κόμμα, τον Γιώργο τον Πέππα, του Σιδέρη του Πέππα το γιό. Έτσι βρεθήκαμε στο Μαραθώνα. Εκεί στήσαμε το ορμητήριό μας. Από εκεί ξεκινούσα με για διάφορες επιχειρήσ εις.



Η διμοιρία του Σίμου Φραγκουλά κη στο Μαραθώνα.
Διακρίνον ται και οι δύο Γερμανοί που είχαν αυτομολήσ ει.
 
Η φωτογραφί α δημοσιεύτ ηκε στο περιοδικό «Πόσιμον Ύδωρ» (τεύχος 20ο, καλοκαίρι του 2006).



- Δηλαδή τι ακριβώς κάνατε;
- Όχι και πολλά πράγματα σε επίπεδο συγκρούσε ων. Απλά δηλώναμε  την παρουσία μας, ότι ήταν αντάρτες εκεί. Μέναμε μέσα στα σχίνα και τα πουρνάρια . Εγώ την έβγαλα καλά, γιατί ο πατέρας μου , μου είχε στείλει μια εγγλέζικη μπέρτα, όλο καουτσούκ και τη φόραγα συνεχώς.

- Οπλισμό τι είχατε;
- Εγώ είχα ένα πολυβόλο που το κουβάλαγα όλη μέρα. Το είχα από τα Κρόρα. Δεν το άφηνα σε κανέναν. Για αυτό είχα απαλλαγεί από όλες τις δουλειές. Οι οργανώσει ς του Μαραθώνα, μας εφοδίαζαν με σφαίρες και τρόφιμα. Βράζαμε το λάδι που μας έφερναν, ελαιόλαδο , για να συντηρούμ ε τα όπλα. Πρώτα τα όπλα και μετά ότι έμεινε το τρώγαμε. Κάναμε περιπολίε ς στο Γραμματικ ό, στη Νέα Μάκρη, στη Μαυροσουβ άλα για να καταλαβαί νουν οι οργανώσει ς της πόλης ότι οι αντάρτες ήταν δίπλα τους.

- Επιχειρήσεις κάνατε;
- Στο Πικέρμι,  προσπαθήσ αμε να ελευθερώσ ουμε μια αυτοκινητ οπομπή με αιχμαλώτο υς. Όμως ένα τζιπ με δύο ναυάρχους Γερμανούς προηγείτο τυχαία. Εμείς τους είδαμε ξαφνικά, τους επιτεθήκα με και τους σκοτώσαμε . Φόραγαν κόκκινες μπότες που δεν έβγαιναν με τίποτε. Τελικά πήραμε μόνο τον οπλισμό. Μπιστόλια Μάουζερ που σκότωναν άνθρωπο στα 50 μέτρα. Τους αιχμαλώτο υς τους χάσαμε.

Ξαναχτυπή σαμε μια ομάδα Γερμανών επίσης που τοποθετού σαν καλώδια, αλλά αποσυρθήκ αμε γρήγορα γιατί μας έβαλε στόχο το Πυροβολικ ό. Όμως, οι Γερμανοί είχαν αναστατωθ εί. Δύο από αυτούς εκείνη την περίοδο αυτομόλησ αν. Και ήρθαν σε μας. Μας έπεισαν και τους πήραμε μαζί. Τους βλέπετε στη ν φωτογραφί α, έχουν ξανθά μαλλιά. Πάντα τους προσέχαμε και φυλαγόμασ τε. Έμειναν μαζί μας μέχρι τα Δεκεμβρια νά. Τότε τους χάσαμε. Ποιος ξέρει τι έγιναν.

- Ποια η αντίδραση των Γερμανών μετά τις επιθέσεις;
- Οι Γερμανοί έστησαν μπλόκα και μας απόκοψαν από το εσωτερικό . Δεν μπορούσαμ ε να πάμε ούτε προς τα Κιούρκα, ούτε προς τη Μαυροσουβ άλα. Παντού Γερμανοί. Τι να κάνουμε; Μας παίρνει η οργάνωση της Νέας Μάκρης, μας βάζει σε δύο βενζίνες και περνάμε απέναντι στα Στύρα της Εύβοιας. Ήρθαμε σε επαφή με το εκεί σύνταγμα. Κάναμε πορείες και φτάσαμε μέχρι το Μαρμάρι. Καταλήξαμ ε στο Αλιβέρι. Εκεί δίνουμε μια μάχη με τους τσολιάδες στο δρόμο Αλιβερίου-Κύμης δίπλα στην άσφαλτο, μέσα στα αμπέλια. Ήταν ένα μεγάλο κτίσμα εκεί, ελαιοτριβ είο ή μύλος. Σε λίγο ήρθαν οι Γερμανοί και εμείς οπισθοχωρ ήσαμε προς τα βουνά. Με εντολή του συντάγματ ος  πάμε στο λιμάνι των Τσακαίων, προς τη μεριά του νησιού που βλέπει στην Τουρκία. Εκεί έρχονταν  Εβραίοι που τους έστελνε ο Έβερτ, διοικητής της Αστυνομία ς από την  Αθήνα και με το καΐκι «Αγία Κυριακή» περνούσαν στην Τουρκία ή έφευγαν για την Αίγυπτο. Είχαν χρήμα και χρυσό και άμα ήθελες γινόσουν πλούσιος»[...].

Στάθης Δημητρακό ς