Απανταχού Τριγλιανοί Απόγονοι

Η ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2025-2026
ΣΤΟ  ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ
ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ Α.Ο. ΑΝΟΙΞΗΣ 1ηΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ.  ΚΥΡΙΑΚΗ 21/9/2025 ΩΡΑ 4.45 Μ.Μ

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

Το «Νηπιαγωγείο» της Ραφήνας και η κ. Χαρίκλεια.
Στην ομάδα μας, ζητήσαμε από τα μέλη να ζωντανέψουμε όλοι μαζί μια όμορφη στιγμή από την ιστορία της Ραφήνας, μέσα από μια παλιά φωτογραφία.
Η φωτογραφία, είναι τραβηγμένη το 1965, δείχνει την κ. Χαρίκλεια Μολαΐδου μαζί με τους μικρούς μαθητές της.
Την εποχή εκείνη λειτουργούσε στη Δαβάκη Πίνδου στη Ραφήνα ένα άτυπο νηπιαγωγείο.
Μια έξυπνη και δραστήρια γυναίκα, η κ. Χαρίκλεια, είχε αναλάβει τον ρόλο της δασκάλας, προφανώς με κάποιες σπουδές, αν και δεν υπάρχουν πληροφορίες για το αντικείμενό τους και με μια μικρή αμοιβή, προετοίμαζε τα παιδιά της περιοχής, αφού τότε υπήρχε έλλειψη επίσημου νηπιαγωγείου.
Σύμφωνα με το βιβλίο των γενεαλογικών δέντρων της Τρίγλιας, η κ. Χαρίκλεια ανήκε στο γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Γεράκη.
Μητέρα της ήταν η Φωτεινή Γεράκη, η οποία στον πρώτο της γάμο με τον Γεώργιο Μολαΐδη απέκτησε τη Χαρίκλεια Μολαΐδου. Η Χαρίκλεια γεννήθηκε το 1908 και έζησε μέχρι το 1976. Παντρεύτηκε τον Ευστάθιο Σταθάκη και κόρη τους είναι η Κυριακη Σταθάκου, που με τη σειρά της παντρεύτηκε τον Θεοφάνη Μπαρμπή.
Τα μέλη της ομάδας μας, πολλοί από τους οποίους υπήρξαν μαθητές της, μοιράστηκαν αναμνήσεις:
Φώφη Χαχολάκη: «Πηγαίναμε στο "Νηπιαγωγείο" με ποδιά και σάκα, με τετράδια και βιβλία. Η κυρία Χαρίκλεια καθόταν στην έδρα και ήταν αυστηρή και τυπική στα καθήκοντά της. Εμείς καθόμασταν σε τραπέζια, αλλού τα κορίτσια κι αλλού τα αγόρια. Βγαίναμε διάλειμμα στην αυλή του σπιτιού. Κανονικό σχολείο! Υπήρχε σύστημα και οργάνωση. Πρέπει να ήταν πολύ ιδιαίτερη, έξυπνη και δυναμική γυναίκα η κυρία Χαρίκλεια. Από το "Νηπιαγωγείο" πέρασαν αρκετές γενιές της Ραφήνας· εμείς μάλλον ανήκαμε στις τελευταίες. Ο Θεός να την αναπαύει. Πόσο όμορφα και ιδιαίτερα παιδικά χρόνια, στη Ραφήνα μας με τους υπέροχους ανθρώπους της!»
Ο Μπάμπης Δρακούλης, θυμάται πως η κ. Χαρίκλεια ήταν φανατική καπνίστρια και τον έστελνε να της αγοράζει την αγαπημένη της μάρκα τσιγάρων, τα Oscar 100 ml.
Ο Σπύρος Μικρόπουλος μας αναφέρει γενικά τους μικρούς μαθητές που φαίνονται στη φωτογραφία.
Τα παιδιά που απαθανατίστηκαν είναι οι Χρήστος Ταλαπατάνης, Εριφύλη Φράγκου, Χαρούλα Μισοκοίλη, Γιώργος Δημητρίου, Διαμαντούλα Θεωνά, Μαίρη Παλπατζή, Φώφη Χαχολάκη, Μπάμπης Δρακούλης και Κατερίνα Δημητρίου (που τότε ήταν προπρονήπιο).
Στην τάξη φοιτούσαν επίσης ο Αντώνης Παλπατζής και η Εριφύλη Πικουλίδη.
Άλλοι μαθητές της κ. Χαρίκλειας, όπως θυμάται, ήταν οι Νίκος Γανιάρης, Κική Μπαρδάκη, Γαρυφαλλιά Βεζύρη και ο Γιώργος Κατσίκης.
Πολλά παιδιά έμεναν μακριά και η πρόσβαση ήταν δύσκολη.
Μέσα από αυτές τις αναμνήσεις, η μορφή της κ. Χαρίκλειας Μολαΐδου - Σταθάκου αναδύεται ζωντανή.
Μια γυναίκα έξυπνη, δυναμική, γεμάτη αφοσίωση στα παιδιά της Ραφήνας, που πρόσφερε ανεκτίμητη υπηρεσία στην τοπική κοινωνία, αφήνοντας ένα σπουδαίο αποτύπωμα στις καρδιές όσων τη γνώρισαν.
Η παρακαταθήκη της δεν είναι μόνο οι μαθητές που έμαθαν να γράφουν και να διαβάζουν, αλλά και η ζεστή μνήμη μιας γυναίκας που πίστεψε στην αξία της παιδείας και την υπηρέτησε αθόρυβα, με προσωπικό κόπο και αφοσίωση.
Σήμερα, η Ραφήνα θυμάται τη Χαρίκλεια Μολαΐδου - Σταθάκου, ως παράδειγμα προσφοράς και ήθους, μια πραγματική πρωτοπόρο που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον τόπο και στους ανθρώπους του.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα μέλη της ομάδας που μοιράστηκαν τις πολύτιμες αναμνήσεις και τα σχόλιά τους.
Με τις αφηγήσεις, τις φωτογραφίες και τις λεπτομέρειες που προσθέσατε, καταφέραμε όλοι μαζί να ζωντανέψουμε την ιστορία της κ. Χαρίκλειας και να τιμήσουμε την προσφορά της στον τόπο μας.
Σημείωση:
Το 1ο Νηπιαγωγείο Ραφήνας «ιδρύθηκε» με βασιλικό διάταγμα το 3 Δεκεμβρίου 1968, σύμφωνα με το ΦΕΚ 283/3-12-1968 (Τεύχος Α')
Η απόφαση κοινοποιήθηκε στην διευθύντρια την 1η Απριλίου 1969, και η μίσθωση του πρώτου κτηρίου ξεκίνησε στις 3 Δεκεμβρίου 1969.
Δεν βρέθηκαν αξιόπιστες πηγές που να αναφέρουν την ακριβή ημερομηνία της πρώτης ημέρας μαθημάτων του 1ου Νηπιαγωγείου Ραφήνας μετά την ίδρυσή του.


Πηγή:
https://blogs.sch.gr/.../i-istoria-toy-scholeioy-mas/...
Ομάδα "Στους βοριάδες της Ραφήνας"
https://www.facebook.com/groups/2055220434816669

Κατά την έρευνα των ψηφιοποιημένων φύλλων της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ» της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, εντόπισα στον Β΄ τόμο του 1891 στο φύλλο 6709 της Τετάρτης 4/16.12.1891 (2η σελ 506-507) την από 28 νοεμβρίου ανταπόκριση από Μουδανιά για την αποστολή, με συνοδική απόφαση, του κ. Ναθαναήλ μητροπολίτη Προύσης στις Σέρρες, ως εξάρχου του οικουμενικού θρόνου, για την εξομάλυνση του ζητήματος που υπήρχε στην επαρχία.

Η απόφαση αυτή λύπησε το ποίμνιο, πολύ περισσότερο αφού θα στερείτο την παρουσία του στις επικείμενες μεγάλες χριστιανικές εορτές στα Μουδανιά, τη Συγή και την Τρίγλια, στις οποίες παρευρισκόταν πάντοτε. Επακόλουθο ήταν και η ζημία που θα προκαλούσε η απουσία του και στα ταμεία των εκκλησιών και των σχολείων τους. Ο συντάκτης επισημαίνει ότι οι ζημιές δεν λογαριάζονται εάν επιτευχθεί συμφωνία στο σοβαρό για την εποχή εκείνη ζήτημα των Σερρών. Ακόμη και βουλγαρικά σχολεία σκέφτονται να ιδρύσουν στις Σέρρες οι επίβουλοι εχθροί και να κάνουν βουλγαρική την ιστορική αυτή πόλη.

Ο μητροπολίτης Ναθαναήλ καλείται αντιμετωπίσει το μεγάλο αυτό ζήτημα της διαιρέσεως του λαού των Σερρών, παρά τα προβλήματα υγείας που είχε.

Σημειώνεται ότι 1) σε μεταγενέστερη ανταπόκριση του 1894 ο μητροπολίτης Ναθαναήλ αναφέρεται ότι εξελέγη συνοδικός και μετακινήθηκε στην Κωνσταντινούπολη για την εκτέλεση των νέων καθηκόντων του και 2) ο Χρυσόστομος εξελέγη μητροπολίτης Δράμας (1902-1910) και είναι γνωστή η δράση του στον Μακεδονικό Αγώνα.

Το κείμενο της ανταπόκρισης παρατίθεται αυτούσιο στην καθαρεύουσα και με την ορθογραφία της εποχής εκείνης







ΕΚ ΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ

Επί τη αποστολή του Σεβασμ. μητροπολίτου Προύσης κ. Ναθαναήλ ως εξάρχου του οικουμενικού θρόνου εις Σέρρας επιστέλλονται ημίν εκ Μουδανίων από 28 νοεμβρίου τα εξής:

Μετά πολλής λύπης εγνώσθη ότι ο Σεβ. μητροπολίτης ημών κ. Ναθαναήλ συνοδική αποφάσει καλείται  να μεταβή ως έξαρχος εις Σέρρας προς εξομάλυνσιν του εκεί, ως μη ώφειλεν, από μακρού δεινώς συνταράσσοντος και πολλαχώς ζημιούντως την όλην επαρχίαν ζητήματος. Η επί τούτω λύπη προ παντός προέρχεται εκ του ότι θα στερηθώσι της παρουσίας του σεβαστού αυτών ποιμενάρχου κατά τας προσεχείς μεγάλας του χριστιανισμού εορτάς τρεις μεγάλαι της επαρχίας κοινότητες, Μουδανία, Συγή και Τριγλία, εν αις κατά τα ανέκαθεν κεκανονισμένα αλληλοδιαδόχως ιερουργών διατρίβει συνάμα και τινάς ημέρας εν εκάστη τούτων. Ήδη έκδηλον ότι ου σμικρόν ζημιωθήσονται τα ταμεία των τε ιερών εκκλησιών και των σχολείν των, ως είρηται, τριών κοινοτήτων. Εν τούτοις η εκ τούτου ζημία εις ουδέν πάντως λογισθήσεται, αν κατορθωθή να επέλθη εν Σέρραις η ποθητή συνδιαλλαγή και τακτική των κοινοτικών αυτών πραγμάτων λειτουργία, όπερ και οι εν τοις αποτάτοις του κόσμου οικούντες Έλληνες, γινώσκοντες το επίκαιρον και το σπαυδαίον των Σερρών, διακαώς ποθούσιν και εύχονται, διότι ομολογουμένως η διαιώνισις της διαιρέσεως θέλει αγάγει τα εν Σέρραις εις το χείλος ή μάλλον εις αυτήν την άβυσσον. Πως θα κρίνη η εθνική ιστορία και οι σύγχρονοι τους την ευθύνην υπέχοντας, έκαστος γινώσκει. Οι εν Μακεδονία μόνον διατρίψαντες δύνανται ίσως κάλλιον παντός άλλου να γινώσκοσι καλώς ηλίκην χαράν αισθάνονται επί τη διαιρέσει και τοις διαπληκτισμοίς ημών και οποία νέα τότε σχέδια μηχανώνται οι επίβουλοι εχθροί, οι από ετών αγωνιζόμενοι ου μόνον σχολεία βουλγαρικά εν Σέρραις, άνευ μαθητών εννοείται εξ αυτών, να εγκαθιδρύωσιν. αλλά και την πόλιν ταύτην ως προιστορικήν βουλγαρικήν πόλιν να παραστήσωσι. Μεθ' όλας τας εκάστοτε αποκαλύψεις των άλλως τε γνωστών σκοτίων  αυτών σκοπών, μεθ΄ όλας τας υπερορίας, τας προ τινών ετών γενομένας αντιπροσώπων της εξαρχίας και διδασκάλων ή μάλλον πρακτόρων Βουλγάρων, παρασχόντων τοις επιτοπίοις αρχαίς αναντιλέκτους αποδείξεις των ποικίλων κατά της δημοσίας τάξεως ενεργειών αυτών, εν τούτοις δεν αποθαρρύνονται, αλλά, καίπερ κακουχούμενοι και καταδιωκόμενοι, επανέρχονται περισυλλεγόμενοι και πεφυλαγμένως μεν, αλλ' εντονώτερον εργάζονται, θάρρος και υπομονήν πλείονα εκ των παθημάτων αντλούντες. Ούτω δε παντί σθένει αγωνίζονται να οικειοποιηθώσι τα αλλότρια, αδιάφορον αν ενίοτε τα έργα αυτών και οι διεσχυρισμοί αυτών άνω χωρώσιν, επιφυλάσσονται δε πάντως άμα δοθείσης ευκαιρίας να διακηρύξωσιν ότι ο εν Μακεδονία ελληνικός πληθυσμός – όστις πρό τινος ανήρχετο εις 57 μόνον χιλιάδας κατά τον διάσημον αυτών συνήγορον Λαβελέη, τον τας περί τούτου πληροφορίας αυτού αρυσάμενον μεν εκ των εν Φιλλιπουπόλει γαλλιστί δημοσιευθεισών  στατιστικών του της Μακεδονίας πληθυσμού, αλλ' εν καιρώ ανασκευασθέντα και εξελεγχθέντα ως αναιδώς και κούφως  αντιγράψαντα – τοσούτον ηλαττώθη η κατ' ακριβεστέραν απογραφήν τοσούτος σμικρός ευρέθη, ώστε να κρίνεται άξιος να σημειωθή. Το άγρυπνον και ανένδοτον των πολεμίων μάλιστα επιτεινόντων το κακόν, ανάγκη να συνετίση ημάς, ωρίμως και απαθώς σκεπτομένους ότι αι μέχρι τοσούτου εξικνούμεναι διαιρέσεις, ώστε και τα σχολεία να ώσι κεκλεισμένα, ως ει προύκειτο  αμεσώτερον και ψηλαφητότερον οι διαπληκτιζόμενοι και αυτούς τους παίδας  να γυμνάσωσιν εν τη των παθών κονίστρα, επιφέρουσιν θάττον ή βράδιον την εξόντωσιν και συντελούσιν εις την ταχείαν και πλήρη ευόδωσιν των των αντιπάλων σκοπών, υπέρ ων τοσούτων χρήμα και κόπος καταβάλλονται. Τα εν Σέρραις είτε καλά είτε μη επιδρώσιν εφ' όλην την Β. Α. Μακεδονίαν. Η εκ της διχοστασίας ζημία δεν περιορίζεται μόνον εν τη πόλει, και μάλιστα οπόταν οι επίβουλοι και φανεροί ημών εχθροί επιτηδείως εκμεταλλεύωνται αυτήν. Αι Σέρραι ως κέντρον της ΒΑ. Μακεδονίας εισί προσφιλής παντί φιλομούσω και φιλοπάτριδι ομογενεί, ποθούν τινα βλέπη αυτήν ου μόνον μεταλαμπαδεύουσαν τα φώτα της προγονικής ημών παιδείας καθ΄ όλον το τμήμα εκείνο, αλλά και κατά τάλλα να διατελή τύπος και υπογραμμός τοις πέριξ και τοις μακράν.

Απολώλαμεν, αν πρόκηται εκ περιτροπής αι πρώται πόλεις της Μακεδονίας να μεταβάλλωνται εις πεδίον ακάμπτου και λυσσώδους αγώνος. Γινώσκοντες τους κορυφαίους των δύο εν Σέρρες μερίδων, εξετιμήσαμεν προσηκόντως τον άκρατον αυτών εθνισμόν, την φιλοπατρίαν και τάλλα τα γενναία αισθήματα, δεν υπάρχει ελπίς ότι θέλουσι πλέον συνδιαλλαγή αμοιβαίως, υποχωρούντες και εκτιμώντες το μεν την ην απέναντι Θεού και ανθρώπων υπέχουσιν ευθύνην και την ως εκ της παρατάσεως της νυν καταστάσεως προσγεγνομένην ανυπολόγιστον ζημίαν, ην βεβαίως ουδέποτε θέλουσιν ανεχθή να ίδωσιν εις γάγγραιναν μεταβαλλομένην, ουδέ να καταστή η πόλις αυτών θλιβερόν και μοναδικόν παράδειγμα αληθούς διαιρέσεως και ασπόνδου μέχρι θανάτου εμφυλίου πολέμου, το δε τας πατρικάς νουθεσίας, ας θέλει αποτείνει αυτοίς ο Σεβ. μητροπολίτης ημών κ. Ναθαναήλ, όστις καίτοι πάσχων, άτε κατατρυχόμενος διαρκώς υπό ρευματισμών και λιθιάσεως και μικράν θεραπείαν ευρίσκων καθ΄ ομόφωνον συμβουλήν των ιατρών μόνον εν τη τακτική χρήσει των θερμών λουτρών της Προύσης, εν τούτοις εν τοιαύτη δυσχειμέρω ώρα και βλάβην μεν της υγείας αυτού, προς ζημίαν δε υλικήν εκκλησιών και σχολείων της επαρχίας αυτών απέρχεται σήμερον εντεύθεν προπεμφθείς υπό του ιερού κλήρου της πόλεως ημών, των Εφόρων και διδασκάλων των σχολείων, των επιτρόπων των ιερών εκκλησιών και άλλων. Ευχόμεθα από καρδίας όπως η αποστολή αυτού η επιτυχής προς χαράν παντός ποθούντος την εν τη ενώσει και τη συμπνοία ισχύν και προκοπήν.

Κατά την έρευνα των ψηφιοποιημένων φύλλων της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ» της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, εντόπισα στον Β΄ τόμο του 1891 στο φύλλο 6663 της Πέμπτης 10/22.10.1981 (3η σελ 323) την από 30 σεπτεμβρίου 1891 επιστολή της επιτροπής της «εν Αγίω Όρει Μονής της Σίμωνος Πέτρα» με τίτλο «Δημόσια ευχαριστήρια», προς όλους όσοι συνέδραμαν ηθικώς και υλικώς την αδελφότητα των μοναχών που βρέθηκε άστεγη από την πλήρη αποτέφρωση της Μονής κατά την αποφράδα ημέρα της 29ης Μαΐου 1891.

Αυτή την ημέρα αποτεφρώθηκε ολοσχερώς η Μονή και όλα τα κειμήλιά της.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον τελώνη του Αγίου Όρους Μπεκίρ εφέντη, τον αντιπρόσωπο και πράκτορα της ρωσικής ατμοπλοϊκής εταιρείας κ. Π. Βεγλερή και τον πράκτορα της εταιρείας Μαχσουσέ κ. Σωτήριο Παπά Ιωάννου, οι οποίοι βοήθησαν την αδελφότητα. Δεν περιγράφεται το είδος βοήθειας που παρείχαν στη Μονή οι τρεις αυτοί, αλλά είναι χαρακτηριστικό ότι οι δύο Έλληνες εκπρόσωποι ξένων εταιρειών και ο Τούρκος τελώνης προσέφεραν άμεση βοήθεια.

Το κείμενο της ανταπόκρισης παρατίθεται αυτούσιο στην καθαρεύουσα και με την ορθογραφία της εποχής εκείνης







Η επιτροπή της εν Αγίω Όρει Μονής της Σίμωνος Πέτρα καθήκον θεωρεί ίνα εκφράση δημοσία την εγκάρδιον αυτής ευγνωμοσύνην προς πάντας μεν ανεξαιρέτως τους σπεύσαντας να συνδράμωσιν ηθικώς τε και υλικώς την εν στιγμή ουτωσί ευρεθείσαν άστεκον και ημίγυμνον αδελφότητα της εν λόγω Μονής κατά την αποφράδα ημέραν της 29 π. μηνός μαΐου, καθ' ην απετεφρώθη ολοσχερώς η Μονή αύτη, μη δ' αυτών των κειμηλίων  αυτής διασωθέντων. Ιδία δε προς την Α. ενδοξότητα τον τελώνην του Αγίου Όρους Μπεκίρ εφέντην, την Α. Ελλογιμότητα τον ενταύθα αντιπρόσωπον και πράκτορα της παλαιστινείου ρωσικής ατμοπλοϊκής εταιρείας κ. Π. Βεγλερήν και προς τον κ. Σωτήριον Παπά Ιωάννου, πράκτορα της εταιρείας Μαχσουσέ, οίτινες άμα τω ακούσματι της επισυμβάσης πανολεθρίας καταστροφής έσπευσαν να προσέλθωσιν αρωγοί εις την τα πάντα εν ακαρεί   στερηθείσαν αδελφότητα.

ΤΟΣΑΒΒΑΤΟ 6/9/25 ΤΡΙΓΛΙΑ ΡΑΦΗΝΑΣ-ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ (ΔΕΥΤΕΡΑΘΛΗΤΡΙΑ Α' ΚΑΤ,ΕΠΣΑΔΑ)
   
                        ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ ΡΑΦΗΝΑΣ,ΩΡΑ 6Μ,Μ,

Aποδίδουμε τα εύσημα στον Πρόεδρο και το Διοικητικό Συμβούλιο του Αθλητικού Ομίλου της Τριγλίας Ραφήνας για την αξιέπαινη πράξη τους να απονείμουν τιμητική πλακέτα στον γιατρό Στάθη Δημητρακό για την πολύχρονη και ανιδιοτελή προσφορά του στο σύλλογο.
Ο Στάθης ο Δημητρακός είναι Ραφηνιώτης με τριγλιανή καταγωγή και από μικρό παιδί αγαπά και στηρίζει τον Αθλητικό Όμιλο της Τριγλίας Ραφήνας.

Για τον Στάθη η ομάδα της Τριγλίας αποτελεί  αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του και την έχει πάντα  μέσα στην καρδιά του.
Η ομάδα αυτή με έμβλημα τον δικέφαλο αετό αποτελεί διαχρονικά μία γέφυρα με την Τρίγλια της Βιθυνίας.
Ο Στάθης για χρόνια πολλά, με κρύα και βροχές, στέκει πάντα στην ίδια πάντα θέση του γηπέδου παρακολουθώντας την αγαπημένη του ομάδα.


Η απονομή της τιμητικής πλακέτας πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Γήπεδο της Ραφήνας πριν την έναρξη του φιλικού ποδοσφαιρικού αγώνα ανάμεσα στον Α.Ο. Τριγλίας Ραφήνας και την ομάδα του Ποδοσφαιρικού Ομίλου Ψυχικού στις 31 Αυγούστου 2025.

Ο αγώνας έλαβε χώρα στα πλαίσια της μεγάλης γιορτής "ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕΙΑ 2025" στην μνήμη του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης.

Κατά την έρευνα των ψηφιοποιημένων φύλλων της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ» της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, εντόπισα στον Β΄ τόμο του 1890 στο φύλλο 6353 της Τετάρτης 26.9/8.10.1980 (2η σελ 206) την ανταπόκριση από Μουδανιά για το θάνατο 1) στην Προύσα του πρώην Νικοπόλεως Πόντου Γεννάδιου και 2) του Ιωάννου Αράβογλους, από τη Συγή, πατέρα του Κ. Αράβογλου, ιεροκήρυκα και αρχιδιακόνου του Ναθαναήλ, μητροπολίτου Προύσας.

Ο Γεννάδιος απεβίωσε 60 ετών στην Προύσα, όπου είχε μεταβεί από το Μιχαλήτσι πριν από 4 μέρες για θεραπεία επειδή έπασχε από οξεία νεφρίτιδα. Είχε αποφοιτήσει από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1860, έγινε αρχιεπίσκοπος Ροδοπόλεως, στη συνέχεια επίσκοπος Νικοπόλεως Πόντου, από την οποία απομακρύνθηκε πριν από λίγα χρόνια και υπηρετούσε στην Μητρόπολη Νικομηδείας. Στην κηδεία προΐστατο ο μητροπολίτης Ναθαναήλ, την παρακολούθησαν πολλοί και τον επικήδειο εκφώνησε ο Κ. Αράβογλου, ιεροκήρυκας και αρχιδιάκονος του μητροπολίτη Ναθαναήλ.

Ο Ιωάννης Αράβογλου, πατέρας του Κ. Αράβογλου, είχε ηλικία άνω των 75 ετών, ήταν μεταξύ των πρώτων της Συγής και εργάστηκε για τα κοινά. Στην κηδεία προσήλθαν η κόρη του από την Κίο και οι δύο γιοί του από την Κων/πολη. Προΐστατο ο Άγιος Προύσης Ναθαναήλ με ιερό κλήρο και ψάλτες από τη Συγή, την Τρίγλια και τα Μουδανιά καθώς και διδασκαλικό προσωπικό. Παρακολούθησαν την κηδεία όλοι οι κάτοικοι της Συγής και οι καταστηματάρχες της αγοράς έκλεισαν τα μαγαζιά τους. Επικήδειο εκφώνησε ο γηραιός διδάσκαλος Κ. Καλλίας.

Το κείμενο της ανταπόκρισης παρατίθεται αυτούσιο στην καθαρεύουσα και με την ορθογραφία της εποχής εκείνης






ΕΚ ΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ

Γράφουσιν ημίν εκ Μουδανίων

Απεβίωσεν εξηκοντούτης τη παρελθούση πέμπτη εν Προύση ο υπό οξείας πάσχων νεφρίτιδος ο πρώην Νικοπόλεως (της εν Πόντω) Γεννάδιος, όστις τέσσαρας ημέρας προ του θανάτου αυτού είχε μεταβή εκ Μιχαλητσίου εις Προύσαν χάριν περιθάλψεως της υγείας αυτού, ήτις όμως σοβαρώς ήδη και ανιάτως ήν προσβεβλημένη. Της κηδείας προΐστατο ο σεβ. μητροπολίτης Προύσης κ. Ναθαναήλ, πολλοί δε παρηκολούθουν αυτήν καταδηλώσαντες την λύπην και τον σεβασμόν προς σεβάσμιον του Υψίστου λειτουργόν, όστις ξένος εν ξένη μετήλλαξε τον βίον. Ο δε αρχιδιάκονος του Σ. μητροπολίτου κ. Κ. Αράβογλους πρόσφορον απήγγειλεν επιτάφιον. Ο αοίδιμος ιεράρχης, τελειόφοιτος της εν Χάλκη Θεολογικής Σχολής κατά το 1860 εγένετο αρχιεπίσκοπος, ως έμαθον, Ροδοπόλεως (νυν εξαρχίας Σουμελά, εν τη επαρχία Τραπεζούντος, εξ ης και κατήγετο), είτα επίσκοπος της εν Πόντω Νικοπόλεως, αφ' ης από ετών τινων απομακρυνθείς τελευταίον ευρίσκετο εν τη υπηρεσία της Ι. Μητροπόλεως Νικομηδείας.

Προχθές απεβίωσε και χθες ετάφη υπερεβδομηκοντούτης γεγονώς ο εκ των τα πρώτα φερόντων εν τη γειτόνι πολίχνη Συγή Ιωάννης Αράβογλους, πατήρ του ιεροκήρυκος και αρχιδιακόνου του Σ. μητροπολίτου ημών Ναθαναήλ πολλάκις των κοινών προστησάμενος και μετ' αξιεπαίνου ζήλου και δραστηριότητος υπέρ αυτών εργασάμενος. Ο θάνατος αυτού εξαπίνης επελθών εις πένθος μέγα κατεβύθισε τους συγγενείς και οικείους και εν γένει την γενέτειραν αυτού απολέσαντας εν τω προσώπω αυτού πατέρα φιλόστοργον, φίλον καλόν, προστάτην πρόθυμον και πολίτην χρηστόν και αληθώς φιλόπολιν, αλλά και τους των πέριξ χωρίων και κωμοπόλεων ο θάνατος αυτού κατελύπησεν, άτε ειδότας τα πολλά του αβδρός προσόντα.

Δια των ατμοπλοίων της Μαχσουσέ εκ μεν Κίου αφίκετο η εκεί εγκατεστημένη θυγάτηρ αυτού, εκ δε Κων/πόλεως οι εκεί εργαζόμενοι δύο αυτού οιοί. Της κηδείας [ρπεκ'ηρχεν η Α. Α. ο άγιος Προύσης λίαν συγκεκινημένος, παρακολουθούμενος υπό του ιερού κλήρου και των ψαλτών και των εκατέρωθεν της φίλης Συγής μικρών πόλων Τριγλίας και Μουδανίων, ων και τινες των προκρίτων ως και το διδάσκον προσωπικόν επί τούτω εκείσε μετέβησαν. Βαθύ και ανυπόκριτον εξεδηλώθη το πένθος προς τον αφ' ημών μεταστάντα υπό συμπάσης της Συγής, ης πάντες οι κάτοικοι, μικροί τε και μεγάλοι, εν δεδηλωμένη και ακρατήτω συγκινήσει παρηκολούθησαν την κηδείαν μέχρι του τάφου, πάντων των εχόντων καταστήματα εν τη αγορά κλεισάντων αυτά.

Εν τη εκκλησία κατάλληλον απήγγειλεν επιτάφιον ο γηραιός των Μουσών θεράπων διδάσκαλος της Κοινότητος κ. Κ. Καλλίας.

Γαίαν έχει ελαφράν.

Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ Α'ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 20-21/9/25.

Η ΚΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 10/9/25.

ΑΝΟΔΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΟΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Α'ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΘΑ ΔΙΕΞΑΧΘΕΙ ΜΕ 16 ΟΜΑΔΕΣ ΣΕ ΔΙΠΛΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ (2ΓΥΡΟΙ),
ΥΠΟΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ 2 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ,
Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ Α' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ Γ'ΕΘΝΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΡΑΖ.

Κατά την έρευνα των ψηφιοποιημένων φύλλων της εφημερίδας «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗΣ» της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, εντόπισα στον Β΄ τόμο του 1890 την από 2.9.1890 ανταπόκριση από τα Μουδανιά στο φύλλο 6340 της Τρίτης 4/16.9.1890 (2η σελ 138), στη στήλη ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΕΚΤΑ για τραγικό δυστύχημα που συνέβη στην Τρίγλια.
Στην ανταπόκριση περιγράφεται το επεισόδιο μεταξύ γυναίκας 60 ετών και άλλης 45 ετών (χωρίς να αναφέρονται τα ονόματά τους), που βρισκόντουσαν στα σπίτια τους (το ένα απέναντι στο άλλο). Η δεύτερη ήταν στο παράθυρο κρατώντας στην αγκαλιά της το παιδί της (5 ετών και ορφανό πατρός) και αυτό απειλούσε, με φωνές, τους διαβάτες ότι θα τους σκοτώσει. Η πρώτη, προφανώς εκνευρισμένη, άρπαξε πιστόλι, που δεν είχε ξαναχρησιμοποιήσει και δεν γνώριζε ότι είχε σφαίρες, κατά την συντάκτη (!), πυροβόλησε από το παράθυρό της, και η σφαίρα κτύπησε στα κεφάλια της μητέρας και του παιδιού της. Το παιδί απεβίωσε μετά από λίγα λεπτά, ενώ η μητέρα τραυματίστηκε σοβαρά στον εγκέφαλο και έμεινε παράλυτη κατά το ήμισυ.

Η ηλικιωμένη οδηγήθηκε στις φυλακές των Μουδανιών και με την κατηγορία του διπλού φόνου, ο συντάκτης προβλέπει τη θανατική καταδίκη, αν και πιστεύει ότι η δικαιοσύνη θα λάβει υπόψη ελαφρυντικά (!!!).

Ο ανταποκριτής συνεχίζει με είδηση από το χωριό Κηζήλκιοϊ, κοντά στα Μουδανιά, και ολοκληρώνει με τον καιρό (διαρκείς βροχές) που αναζωογόνησαν τα ελαιόδενδρα και προμηνύεται η αύξηση της εσοδείας όπως εκείνης των σταφυλών.

Το κείμενο της ανταπόκρισης παρατίθεται αυτούσιο στην καθαρεύουσα και με την ορθογραφία της εποχής εκείνης





ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΕΚΤΑ

Γράφουσιν ημίν εκ Μουδανίων τη 2 σεπτεμβρίου.

Δυστύχημα σπαραξικάρδιον εγένετο κατ' αυτάς εν Τριγλία. Γυνή εξηκοντούτης αστεϊσμού χάριν έλαβε πιστόλιον, όπερ ουδέποτε καθ' όλον τον βίον αυτής εις χείρας κρατήσασα ηγνόει βεβαίως τότε ότι ην πλήρες δια σφαιριδίων, όπως από του παραθύρου της οικίας αυτής εκφοβίση παιδίον άρρεν πενταετές, αρεσκόμενον ν' απειλή συνεχώς δια φωνών τους διαβάτας ότι θα φονεύση αυτούς, μονογενές και ορφανόν πατρός, κρατούμενον δ' εν ταις αγκάλαις υπό της μητρός του, ισταμένης επί του της οικίας της παραθύρου, των οικιών αμφοτέρων ακριβώς αντικρύ και πολύ πλησίον αλλήλων κειμένων. Αλλ' η δυστυχής γραία, η αγαπώσα το παιδίον και συνήθως χαριεντιζομένη μετ' αυτού ευθύς ως έλαβε το πιστόλιον μετά χαράς, εξεπυρσοκρότησε τούτο βαλόν κατά κεφαλής μητέρα και τέκνον. Και τούτο μεν μετά, λεπτά τινά απεβίωσεν, εκείνη δε τεσσαρακονταπενταέτις την ηλικίαν εν κινδύνω εστίν, άτε εν τελεία αναισθησία ως εκ της προσβολής του εγκεφάλου διατελούσα, το δ' ήμισυ του σώματος παράλυτον έχουσα. Η δυστυχής γραία ωδηγήθη εις τας ενταύθα φυλακάς, αλλ΄ η του συνειδότος τύψις ότι διπλούν διέπραξε έγκλημα ταχέως θα πέμψη αυτήν εις τον Άδην, διότι ότε ήγετο ενταύθα, παρετηρήθη κατεσκληκυία (σ.σ. αποξηραμένη) και σχεδόν νεκρά. Πιστεύεται ότι η δικαιοσύνη θα λάβη υπ' όψει τας όλως ελαφρυντικάς περιστάσεις καθ' ας το δυστύχημα εγένετο.

........................
Διαρκείς βροχάς είχομεν ενταύθα, αίτινες ανεζωογόνησαν τα ελαιόδενδρα. Τούτου ένεκα η εσοδεία των ελαιών προμηνύεται οπωσδήποτε πλουσία, προ παντός δε εξαίρετος ως και η των σταφυλών, ων αρίστη η ποιότης προς κατασκευήν οίνων, ως τούτο απεδείχθη υπό ειδημόνων επί τούτω κατά τον τρυγητόν ερχομένων.